Zoek
Soms kan het gebeuren dat Luc vraagt: “Weet je nog die keer, dat …?” Of dat ik vraag: “Hoe zat dat nu weer met …?” en we het antwoord moeten schuldig blijven. Er staat ons nog wel iets van bij, maar hoe ging dat ook weer.
Dan heb ik spijt dat ik het niet op het blog vertelde. Dat helpt soms bij het herinneren.
Zo heb je dan een weekend waarin het brood slecht is. Zo heb je dan een week waarin het pakje, dat ’s anderendaags zou komen, een hele week weg blijft.
Zo kan het gebeuren dat het weekend waarin het brood slecht is, valt in de week waarin het pakje, dat ’s anderendaags zou komen maar waar we toch een week moesten op wachten.
En dan denk ik: “Dat is nu toch de moeite van het schrijven niet waard”.
Tot de dag, ooit, in de toekomst, dat Luc vraagt: “Weet je nog die keer, dat het brood slecht was?” Of dat ik vraag: “Hoe zat dat nu weer met dat pakje, dat ’s anderendaags zou komen maar een hele week weg bleef?”
En dan ga ik me beklagen dat ik het niet schreef, maar écht … dat is nu toch het schrijven niet waard.
petergreyphotography
Je blog als geheugenbank! Zo had ik er nog niet naar gekeken! Maar je hebt gelijk natuurlijk. Wat hier verschijnt kun je op- en naslaan, al bijna 20 jaar lang. Als relatieve nieuwkomer vervult de onverwoestbaarheid van je weblog me met de grootst mogelijke bewondering en deemoed. En daar komt nu jaloezie bij – nooit meer iets verloren, voor altijd terug te vinden.
ms
Ja, soms gebruik ik dat er wel voor. Al schreef ik in het begin meer om te kunnen vergeten, het van me afschrijven. Dat werkte toen wel, maar het meeste daarvan zit nu achter slot en grendel. 😉
Suskeblogt
Soms besef je pas achteraf dat iets de moeite was om over te schrijven. Ik vergeet soms dat ik over bepaalde zaken geschreven heb totdat ik er op bots terwijl ik iets anders zocht.
ms
Dat gebeurt ook. En soms vraag ik me af of ik dat wel geschreven heb. Dat moet wel want hier geraakt niemand anders op dat blog. 😂
Bertie
Dat vind ik leuk om te lezen.
Zo dacht ik over de verhaaltjes die ik schreef. Alle papieren, met de pen geschreven of getypt, heb ik weggegooid want ‘het staat voor eeuwig op Internet.’
Intussen ben ik diverse malen veranderd van weblog en provider en ben het meeste kwijt. Waarschijnlijk voor eeuwig. 🙄
Af en toe typ ik een titel in en soms, héél soms, komt er iets te voorschijn.
ms
Toen ik van blogdienst veranderde heb ik het hele blog verhuisd. Bij het verhuizen heb ik dingen weggegooid. Ik vond het overbodige ballast. Achteraf gezien waren ze tekenend voor die tijd, toen ik blogde om niet te moeten denken.
Dat er soms nog zoiets opduikt dat verwijderd was, merkte ik een paar jaar terug toen ik ineens, voor een paar tellen, op een verdwenen blog terecht kwam.
Vroeger had ik weet van een internet archief waar je nog dingen kon terugvinden. Heb je dat al eens geprobeerd?
Bertie
Ja, bij http://web.archive.org/
Ik vind weinig terug omdat ik er niet aan dacht de weblogs mee te verhuizen. Ik gooide ze weg en begon opnieuw. 😯
ms
Ergens had ik het geluk dat ik zelf de beslissing nam om te verhuizen omdat de vorige blogdienst me enerveerde.
Ik wou die inhoud zeker niet kwijt.
Ze zijn er later wel mee gestopt, die vorige blogdienst. En toen kon je het hele blog exporteren. Dat was wel handig geweest, ja.
Matroos Beek
Ik vergeet vaak waarover ik het ooit eens heb gehad.
ms
Wel ik niet echt. Meestal weet ik wel wanneer ik het over iets had.
Soms herinner ik me zelfs logs die ik niet uitschreef of die niet gepubliceerd werden.
Matroos Beek
Knap! Bij mij is het een grote zeef…
ms
Mijn neteldoek is nog van stevige kwaliteit. 😂
elsjeveth
Het is gelijk een kluis wat je bewaart blijft behouden
ms
Mijn tweede geheugen. 😀