“Vrijdag is er een junior wielerwedstrijd in Hakendover” zei Luc “als je wil kan je daar wat oefenen“.

Hm … een beetje bedenkelijk natuurlijk als je weet hoe lang ik dat fototoestel al heb en hoe vaak we al bij wielerwedstrijden waren.

Ik weet dat hij graag alle sporten life meemaakt, het maakt hem niet uit of het de grote namen zijn of de kuikens die net boven het maaiveld komen kijken. En eigenlijk zie ik dat ook wel zitten, zo’n lokaal koerske.

En omdat we toch niets op de planning hadden zouden we gaan.

Even leek het of de ochtendnevel roet in het eten zou gooien. Maar die heeft toch op tijd plaats gemaakt voor een stralend zonneke.

Maar met zijn argumentatie had de uitstap toch niks te maken.

Een mens is een raar wezen. En om nu niemand voor het hoofd te stoten zal ik maar ineens hernemen met: “Deze mens is een raar wezen”.

Gisteren stond er een buitenactiviteit op het programma. Doen of niet doen? Dat zou van het weer afhangen. En toen ik gisteren op stond was het natuurlijk droog maar ontbrak me alle zin om te gaan. Zouden we thuis blijven?

Bizar genoeg had ik ook geen zin in thuisblijven. Dus gingen we.

Het weer was prachtig en de sfeer was goed en ik was blij dat we er waren.

Gisterenavond moest ik nog een log schrijven voor vandaag. “Jij moet niks” zei Luc. “Ik moet niks” dacht ik.

Bizar genoeg had ik ook geen zin in niet bloggen. Dus dit zal moeten volstaan voor vandaag.