Zoek
Jim is de beer die alles heeft meegemaakt. Die gezien heeft hoe dikwijls mske onder de dekens kroop en in haar kussen beet en dacht: “En toch zal ik niet wenen” en die weet hoe dikwijls mske stiekem boeken heeft liggen lezen omdat ze veel te vroeg naar bed werd gezonden..
En toen mske 10 was en ze Jim als een opsinjoorke opgooide en opving en bij deze handeling zijn hoofd afviel, weende ze wel en kreeg van moe een uitbrander dat ze te oud was om voor zoiets te wenen.
En mske weende nog harder want Jim was de enige waar ze tegen kon vertellen, die luisterde. En ze dacht aan alle voorgaande verhuizingen waar moe harteloos besliste dat mskes speelgoed rommel was die niet mee hoefde verhuisd te worden, waarbij ze het rieten poppenwagentje in de tuin in brand stak en haar eekhoorn aan de nonnekes gaf voor in de kleuterklas. En ze zag Jim al dezelfde weg op gaan.
Maar uiteindelijk heeft moe zijn hoofd er terug aan gezet met een stuk karton en sedertdien is mske zo voorzichtig met Jim, als iemand met een pasgeboren beebietje zou zijn.
En sedert ze eens gezien heeft dat Karboenkel op nogal hardhandige wijze aandacht aan Jim besteedde mochten wij niet meer op de kamer. En hier zou Jim eigenlijk in het rieten zeteltje van de living moeten zitten, maar omdat wij daar dan ook bij kunnen heeft mske besloten Jim toch maar op de kamer te laten, waar hij altijd verbleven heeft.
Juffrouw Tik
28-01-2004, 13:30:58
beer
Ik heb ook nog zo’n beer boven op de kamer, maar die heeft nooit kleren gehad.
En mijn eerste poppen een kleine toen ik vier jaar was en een grotere pop toen ik zes was. Met de kleine speelde ik altijd maar met de grote heb ik nooit gespeeld. Was daar zo trots op toen ik die van mijn oma kreeg.
Een grote pop, toen bijna zo groot al mij zelf. Vond dit dood jammer om mee te spelen.
Heeft altijd thuis in een stoel gezeten en hier zit die nog steeds in een stoel op een kamer boven, waar we nu een leeshoek hebben gemaakt.
Je hebt me op een idee gebracht, ik ga daar ook nog eens een foto van maken en op mijn blog plaatsen. Die pop zit daar en lijkt allemaal heel gewoon, maar jij kan daar zo’n schoon verhaaltje rond vertellen.
En die kleine pop heb ik ook nog, alleen die is een wimper kwijt en weet niet hoe dat is gekomen. Door de jaren denk ik. Ik heb alle kleertjes nog die mijn ma in die tijd voor deze pop maakte.
Alle speelgoed is mee verhuisd toen ik ging trouwen, het ging wel allemaal in een doos. Een paar jaar later hebben er mijn nichtjes als die hier op vakantie kwamen, met het speelgoed gespeeld dat ik nog had en zijn er wel enkele dingen gesneuveld. Maar aan mijn poppen mochten ze niet aan komen.
Ik moet zeggen ik was vroeger zuiniger, dan dat ze nu met hun speelgoed zijn. Maar zoveel hadden we ook niet, maar toch altijd nog meer dan onze ouders, want die hadden helemaal niets.
Maar nu hebben ze tegenwoordig zoveel, als je dan gaat verhuizen, is dat al een hele verhuis op zich lijkt mij.
Dikke knuf.
marian
—————————————————————————–
28-01-2004, 13:37:32
verhaaltje
Ik schrijf in mijn vorig bericht wel dat jij een schoon verhaaltje kan vertellen, maar niet verkeerd opnemen hé, ik bedoel je kan het goed beschrijven, want als je klein bent en de beer verliest zijne kop is natuurlijk niet schoon meer en ook als het speelgoed weg wordt gedaan, terwijl jij het nog graag had. Voor een kind is dat moeilijk te bevatten en als je dat mee hebt gemaakt, dan weet je dat je dit niet bij je eigen kinderen moet doen, want je weet hoe ze zich dan zouden voelen.
Verdrietig.
Maar sommige mensen houden van opruimen en willen niet alles mee sleuren en dan krijg je zo’n situaties.
Van mij een dikke knuf.
marian