De donk’re nacht
was als fluweel
ik dacht en dacht
en dacht te veel
aan wat eens was
en toen verdween
en aan waarom
en waarom niet
En jij, je sliep
zo heel sereen
je huid was warm
je adem zacht
wat maakt het uit
heb ik gedacht
de mensen … och
dat wist ik toch
de één valt mee
de ander niet
geen mens gaf ooit
wat jij me bracht
niets doet er toe
dan jij en ik
en dicht bij jou
het denken moe
de donk’re nacht
was o zo stil
en ik die rust
en slapen wil
 
[© ms – 21 oktober 2005]