Er zijn blogs hé, waar mske zich telkens ergert als ze er gaat lezen. En dan gaat ze een pooske niet om dan op een zekere dag toch weer in de val te lopen en làp.

mske jong, doe het niet meer, het mens denkt dat de evenaar door haar navel loopt! Blijf er weg mske, blijf er weg!

En nu weten we wel dat het over navelstaren gaat en dat de evenaar gewoonlijk ergens anders doorloopt.

Bovendien is mske dan nog lichtjes vies gezind, want het is weer weekend, weer feest in de zaal, dus ging ze efkes een siësteke doen.

Door toedoen van één of andere eigenaardigheid leiden ze het zwaar verkeer door het dorpke terwijl rechtdoor recht op de grote baan uitkomt, maar ja, daar woont die ene die opkomt bij de verkiezingen hé! En het is bietentijd, zodoende 2à3 grote camions zodat het ganse huis daverde. En dan kwam dat eenmotorig geval hier wat boven hangen, net een lastige mug maar dan met meer lawijt. En toen die weg was, begon die van hier over weer maar zijn gras af te rijden. Dat is nu ook altijd op een zondag.

mske sprong het bed uit, bonkte de trap af en smeet met de deur.

Ze zal nog wat dossiers maken, die achterstand krijgt ze ook niet weg gewerkt. Net of ze alles de helft trager doet dan vroeger.

Bovendien deed ze gisteren een beweging en kreeg ze kramp. Dat wil zeggen dat door acht maand “het ding” haar spieren ook niet meer zijn wat ze geweest zijn. Dat wil zeggen dat mske naar “ik-weet-niet-wat” wil om iets aan de spieren te doen, maar ze heeft zo al geen tijd.

Daar komt nog bij dat mske van frustratie al het eetbare op eet dat ze in haar buurt vindt. Gelukkig zijn dat meestal appels en appelsienen, maar in elk geval …

En nu genoeg gezaagd voor drie maanden, straks hebben we zaagsel genoeg om een ganse winter te stoken.