“Blogs lezen is pure inspiratie!” denkt mske want door te lezen dacht ze aan een voorval van vroeger.

Hij, laat ons hem een vriend noemen al bleek achteraf … Hij dus, deed dezelfde sport maar hij was ook bij de sportploeg van het leger; hij was dan ook beroepsmilitair.

Op een ochtend werd er gebeld en mske opent de deur. Staan daar twee mannen met de vriend tussen hen in. Ze waren op fietstocht en waren in de buurt door de herders aangevallen. De herders zaten op een reuzegrote boerderij en de weg die daar voorbijliep werd door de dorpelingen gemeden omwille van het feit dat die herders nooit vastzaten. Het vermoeden bestond, dat de boer dat deed met de bedoeling de wandelaars er weg te houden, want er was verder toch niks te beleven langs die landweg.

In elk geval nam mske hun vriend binnen terwijl de twee militairen verder gingen met hun tocht. Van zijn fietspakje bleef eigenlijk niet veel meer over en zijn been zag er niet bepaald goed uit al was het ook niet al te ernstig, dus reed mske naar de dokter in plaats van naar de kliniek. Ze betaalde ook de dokterskosten, want op zo een fietsritje namen ze niets mee, want die fietspakjes waren gemaakt om te fietsen en niet om hun hele hebben en houden in te steken.

’s Avonds na haar werk kwam zijn vrouw hem halen.

Ergens begrijpt mske wel dat iemand graag met een hond gaat wandelen die niet aan de leiband is, het is vriendelijker, maar dan vindt ze wel dat die mensen er moeten zeker van zijn dat het dier on-mid-del-lijk luistert en dat is nu wat de meesten hondeneigenaren niet kunnen, dus vindt mske de leibandwet een goeie wet.