Van door het venster van het openbaar vervoer zagen Slow en mske de rode gehangene hangen. Hij hing ergens ter hoogte van zijn middel vast aan zijn ladderke, zijn bovenlichaam achterover gestuikt en zijn nek nog eens een stuik verder.

“Ocharme die zijn nek” zei Slow. “En als ze die niet deze nacht komen redden” zei mske “is morgen die zijn wieter afgevroren”.

“Waar haal jij die vieze praatjes?” vroeg Slow.

Amaai ség, als wieter ook al vieze praat is …