Dat “ik rem ook voor dieren” erg van toepassing is op mske, dat bleek reeds van toen ze nog heel jong was. Het is dan ook een drama als het wel voorvalt.

Zo was er eerst het onbestemde beest dat in Finland de transit kwam rammen.

Later was er het konijn dat om wie weet welke rede de straat over stak. mske kwam van een vriendin en reed door een donkere dreef, toen het konijn met ware doodsverachting uit het bos recht op de fiësta afstormde en zich te pletter liep. Mottig was mske er van.

Twee weken geleden, bij ons, in het midden van het veld, ook in het donker, komt het konijn, al zou het deze keer een haas geweest kunnen zijn, uit het veld de baan op en gaat pal voor de auto, in de schijn van de lampen lopen. Slow wil uitwijken naar rechts, maar het veld ligt een goeie halve meter lager dan de baan en bovendien vermoeden wij dat daar nog een gracht is ook. Slow remt zodat de auto eigenlijk als een blok tot stilstand komt, maar het is te laat. Het vertellen duurt natuurlijk langer dan het feit zelf, want dat is in een fractie van een tel gebeurd.

En telkens is mske boos op het beest. Licht is gevaarlijk! Vroeger stroopten ze met lichtbakken. Hebben die konijnen nu nog niks bij geleerd? Vanwaar dateert die hang naar licht? Naar maanovergoten open plekken in een bos waar ze gemoedelijke samenkomsten konden organiseren? Verdorie konijnen, leer nu toch eens wat uit de ervaring van jullie vorige generaties. Straks durft mske in het donker niet meer rijden!

En als ik nu niet zo goed opgevoed was, zou ik daar een knetterende vloek achter zetten!