Daarnet was er een windstoot op het kiepstaande raam en iets daarna merkte mske het op … het ganse buro lag bezaaid met witte stippeltjes. Nader onderzoek leerde dat het stof was, wit stof, geen fijn stof. We hebben nu al een ganse week een fantastische zomer met enkel in het begin een onweerke of twee -de volgende hebben het dal hier weer ferm gemeden- en alles is dus droog en stof.

Dat mske tot nu toe nog niet zonder dekbed geslapen heeft is een ander fenomeen. Enkel in geval van een hittegolf die meer dan drie dagen duurt kan het zijn dat ze alles volledig afgooit. Tot nu toe heeft ze enkel de sole mio en het tweede dekbed -voor op haar voeten- naar achteren gekieperd.

En toen ze deze morgen in de Colruyt stond -dom idee eigenlijk om deze morgen naar de Colruyt te gaan, de parking stond vol, de kassazone stond vol en de gangen liepen vol en dat in ons Colruyteke waar ze praktisch nooit mensen zien- viel mske haren nikkel en ze knikte bevestigend naar Slow terwijl ze zei: “wissel van maand en wissel van konzjeegangers” en ware het niet geweest dat het bruisend water op was en ook haar conditioner, dan waren ze zeker op hun stappen terug gekeerd.

Maar dat was eigenlijk niet wat we wilden zeggen maar wel dat toen ze deze morgen in de Colruyt stond er veel mensen in de koelafdeling rondhingen, maar dat mske, als naar goede gewoonte, snel eens rondkeek, “brrrr frisjes” zei en buiten die koelkast op Slow ging wachten.

Eerlijk is eerlijk, een oud huis is zalig. Het is nog gebouwd volgens de normen van lang geleden en het heeft een koele plaats. Hier! Het buro! Het is hier altijd frisser/koeler dan in de rest van het huis. Het warmt hier pas op na enkele dagen van zomerse temperaturen.