Er zijn van die mensen die hun gans leven lopen te dreigen wat ze gaan doen, maar het niet doen, zoals “ik stap het hier af” en zo van die dingen. Dat doet mske niet. Als mske het hier zou afstappen zou ze dat zeggen als ze hare frak al aanheeft en haar valiezen al in de koffer steken.

Het rare is wel dat, als mske dan al eens met iets dreigt, dat niet zo au sérieux genomen wordt. En dat is verkeerd … totaal verkeerd, want mske zegt niet alleen, ze doet.

Dus toen ze de eerste keer zei : “ik zal der eens de schaar inzetten” wist ik dat dat niet zomaar wat klap was maar dat het er zat aan te komen.

Zondagavond was ’t van dat. Ze zat hier wat na te genieten van een zondag op zijn best toen ze er ineens genoeg van kreeg. Ze greep de schaar. Ze greep een kles en knip … Ze greep de spiegel en dacht: “als ’t te zien is ben ik wel verplicht van voort te doen”. Het was nog niet te zien. Dus knipte ze maar een volgende kles weg. En omdat het nog niet te zien was knipte ze maar ineens van aan haar oor naar achter toe. “Nèm” zei ze en wat later zei ze nog eens “nèm” toen ze haar eigen gezicht achter al dat haar zag uitkomen. Ze knipte en knipte en knipte … op ’t gevoel, want mske kan niet werken in een spiegel. Het resultaat zag er niet slecht uit. Maar er was het probleem dat ze haar eigen achterkant niet kan zien. Zodoende stopte ze Slow de schaar in zijn handen en zei: “tussen hier -ze wees aan de linkerkant van haar hals- en hier -ze wees aan de rechterkant van haar hals- afknippen”. Slow deed dat.

Nu kwam het moeilijkste. Ze moest Slow overtuigen om dat dat daar vanachter wat op te knippen en ze weet dat Slow dat wel zal doen als ze volhoudt maar …

Ze stak haar vingers in haar haar en zei: “al wat er tussen mijn vingers door komt piepen moet weg. “Jamaar” pruttelde Slow tegen “ik weet toch niet wat jij bedoelt” en “hoe kan jij nu weten wat weg moet als je ’t niet ziet” en “ik heb dat nog nooit gedaan zenne” en “die schaar knipt niet goed” en “heb je geen betere” en “die schaar trekt dat haar tussen je vingers door” en “ik zal eens de schaar gaan halen waarmee jij mijn haar knipt en “zie nu, is daar nu geen kap in” en “seffes trekt dat op niks nie meer” en “sebiet hebbekik het nog gedaan” en …

maar … dat hij dus een aardig potje kan tegenpruttelen. mske blijft dan stoïcijns en stokkedoof en laat hem maar zeggen.

Het resultaat? Awel mske zegt dat ze geen poot meer binnenzet bij een kapper, dat ze ’t in de toekomst wel zelf zal doen, als ’t deze keer geen beginners geluk is natuurlijk.

Nu is dat niet aan te raden om dat te doen voor mensen met sluik haar hé! Peist nu niet: “als ms dat kan, ik ook!” mske heeft haar met een verduveld rebels karakter maar dat heeft zijn voordelen als je ’t zelf afknipt zonder in de spiegel te kijken.   Dus bezint eer ge begint want wij wijzen alle verantwoordelijkheden voor rattekoppen, afgeknaagde knotwilgen en ontplofte bommekeskoppen van ons af.