Ooit waren er de twee Dell’s. Twee identieke pc’s, al was de ene dan al een jaartje ouder dan de andere. Bij die twee identieke Dell’s hoorden twee identieke schermen. Reuzegrote dingen die in hun tijd het van het waren geweest. Dat ene scherm had een paar jaar geleden zijne kaas gelaten en sedertdien stonden Slow’s pc en de flipper -zo genoemd omwille van zijn overeenkomsten met een flipperkast- met een omschakelaar met dat ene overgebleven Dell scherm aangesloten. Slow en mske hadden al gezegd dat het het niet al te lang meer zou trekken omdat het soms wat rozig werd en dan weer wat blauwig.

Maar toen ze woensdag avond thuis kwamen zei mske: “oh nee!” en ze klikte. Slow kwam binnen en mske zei: “ik denk dat het terminaal is” en ze keken met hun beiden naar de blauwe en rode vlammen aan de zijkanten van het beeld en dat beeld was ook helemaal niet vierkant meer maar precies wat ineengedrukt en de icoontjes waren ook niet meer zichtbaar. “Oh neen!” zei mske nog eens want het is nu niet bepaald het goeie moment om kaduuke stukken te krijgen. Wanneer is het dat eigenlijk wel?

Gisterenmorgen was ’t nog niet genezen. En eerst dacht mske eens te horen of Zonekes oude scherm er nog stond, maar uiteindelijk had Zoneke dat afgedankt omdat het de al gekende flippersymptomen van de flipper vertoonde en ze zocht wat op internet, want pc-schermen groeien hier niet bepaald aan de bomen en de winkels zijn niet dik gezaaid. Ze telefoneerde en kwam te weten dat het gewenste scherm in de nabije winkel voorradig was, alleen konden ze niet zeggen hoeveel er stonden. Dus als er ene langskwam …

En toen deed mske vanalles tegelijk. Terwijl ze tegen het meiske zei: “ik ga er direct om” zei ze tegen Slow: “doeduwefrakaan” en stak ze zelf haar voeten in haar sportpantoffels. Ze legde de telefoon neer en sprong in de auto.

Natuurlijk was ’t overal file. Natuurlijk waren alle lichten rood. Natuurlijk was er geen parking.

Er was -gelukkig maar- ondertussen nog geen onverlaat gepasseerd die het scherm had meegenomen.

En toen ze thuis kwamen zei Slow: “voilà, nu kan Sloef op dat scherm niet meer gaan te liggen”.

Awel! Dat vind ik overdreven. Dat scherm was nog heel goed, nog helemaal niet doorgelegen en omdat er blauwe en rooie vlammekes aan de kanten waren  … Slow kon toch in het midden kijken … of niet?