Zoneke donderde de trap af en zei: “Bollie, we moeten onmiddellijk gaan. Ruin wil niet eten, mogelijk koliek. En we hebben geen Elixir d’Anvers in huis.”

Terwijl Bollie in haar botten sprong en haar jas aantrok, fronste mske en zei vragend: “Elixir d’Anvers?” Zoneke wist te vertellen dat dat hielp bij darmkolieken bij paarden.

Elixir d’Anvers, jawel, dat herinnerde mske zich nog. Als er bezoekers kwamen heel lang geleden kregen de heren een cognacske en de dames een Elixir d’Anvers, uit kleine elegante glaasjes.

Mogelijk heeft mske het één keer gedronken want ze heeft een herinnering aan iets overzoet. Maar later had ze de gekende flessen niet meer gezien, eigenlijk ook wel omdat ze er niet naar zocht.

Maar nu wel, nu zocht ze wel, maar dan op google en ze vond een artikeltje, niet lang maar wel interessant.

Toen ze ’s anderendaags Zoneke belde om te informeren naar Ruin’s gezondheidstoestand en verwees naar die eenderde liter voor een paard, zei ze dat zelfs een paard daar zat van moest zijn, waarop Zoneke te kennen gaf dat hij liever een zat paard had dan een dood paard.

In elk geval was hun interesse gewekt en Slow opperde dat ze eens konden horen hoe het juist zat met die groepsbezoeken. Dus belde mske efkes op. Nu ja, zo een grote groep krijgen ze toch niet samen, of misschien wel, maar mske heeft het niet meer zo begrepen op al dat georganiseer waarbij het werk en de commentaar achteraf altijd op dezelfde neerkomen.

Maar het telefoontje leverde haar wel een leuk verhaaltje op. De dame aan de andere kant wist haar te vertellen dat dat van die paarden wel grond van waarheid bevat aangezien ze ooit, bij één van die groepen een piloot hadden gehad. Die had renpaarden overgevlogen en had verteld dat ze, telkens na het landen Elixir d’Anvers bij het drinkwater van de dieren hadden gegoten om de spijsvertering sneller op gang te brengen.

Na dit alles vroeg mske zich af hoe het kon dat een eigen digestief opzij geschoven was voor al die andere, zoals Underberg, dat zijzelf ook een poos in huis had gehad en ze besloot dat ze beter weer een fles Elixir d’Anvers in huis zouden halen. Leuke kleine -en zeer oude- glaasjes staan hier ook nog in de kast.

Ruin? Die voelt zich intussen weer opperbest. Hij zal last gehad hebben van “de malsche gras- en klavertijd”. Hij heeft geen Elixir d’Anvers gedronken, enkel een spuit in zijn corpus gekregen van een veearts.