Nu is mske tevreden dat ze krulhaar heeft. Het is gemakkelijk. Ze kan het zelf knippen. Kammen mag maar is niet noodzakelijk. Eens efkes met haar vingers er door en klaar. Niet dat mskes haar geen kuren kan hebben hoor. Sommige dagen is het echt dwarsig maar dan doet mske gewoon of ze het niet ziet. Nu niet dat het nog zo erg krult als ooit maar toch genoeg om er plezier van te hebben.

Maar ooit heeft ze die krollekes gehaat. Toen ze zo 16-17 jaar was, was steil haar absoluut mode. Diegenen die het hadden die pronkten er mee. Sommige meisjes streken de krullen of golvingen glad op een strijkplank. Anderen hadden een stijltang om hun haar te ontkrullen, al heette dat toen zo nog niet en anderen gingen er gewoon voor naar de kapper en hadden daarna eerder een kapsel zoals dat van de muzikanten uit die hippe groepen van toen.

Dat het allemaal niet goed was voor het haar, dat wist mske ook wel. Zodoende deed ze er na het wassen vloeipapier rond en schoof er schuivertjes in.

Gevolg: daarna had ze ribbelkes in plaats van krulletjes.