Slow en mske gingen dus naar de sneeuw, in Gouvy. Ze hadden de belbus gebeld en die zette hen netjes aan het station af. Terwijl Slow nog wat extra centen haalde vulde mske de tickets in en ze hoorde dat de gecombineerde trein van uit Blankenberge-Knokke het station in reed. Dat was vroeg.  Maar ja die moet nog gesplitst worden. Het eerste stuk naar Genk, het tweede naar Luik-Guillemins. Ze stapten achter de tweede locomotief in. Ze hadden elf minuten overstaptijd in Luik om de trein richting Luxemburg te halen. Slow vond dat wat weinig. Hij had zo graag het vernieuwde station in Luik eens bekeken.

En azo al keuvelend viel ineens hunne nikkel dat die trein daar nog altijd stilstond.  Slow stak zijn hoofd buiten de deur, Slow en mske proberen altijd in dat intiem kamerke van die dubbeldekkers te zitten, er was niks mis met hun trein. Neen hoor, alleen maar met die naar Genk. Maar die stond natuurlijk een beteke in de weg.

Ze zijn er dus in geslaagd die aansluiting te missen. “Nàh” zei mske tegen Slow “nu heb je tijd genoeg om dat vernieuwd station te bekijken”. Twee uur tijd om juist te zijn. Slow heeft dat station vanbinnen en vanbuiten gefilmd. Ze zijn daar in de buurt wat broodjes en wat beleg gaan halen, want eten hadden ze niet mee. Ze zouden dat op de trein wel opeten, dat was tijd gewonnen. “Ziede nu wel” zei Slow “dat we een rugzakske moesten meenemen, dan moest je niet met een plastic zakske met sandwichen rondhossen”. mske zei niks want ze zou daarmee toch niet te voet tot ginder gaan, maar gewoon de trein nemen.

Eenmaal op hun bestemming beviel het hen niet zo, zodat ze de eerste trein terug namen en bij het volgende station -dat van Vielsalm- terug afstapten. mske had eerst nog snel twee flessen cola van een liter gehaald, want de sandwichkes dansten de lambada in Slow’s maag en met een blikske had hij ze niet weggespoeld gekregen. “Ziede nu wel” zei Slow “dat we een rugzakske moesten meenemen, nu moeten we met die flessen rondhossen”. mske zei niks en ze stak een fles in haar zak, ze heeft enorm diepe zakken in haar coach frak. Sjiek ziet die er niet uit maar warm dat die is en smokkelen kan ze er dus ook mee precies.  Ze haalde die er terug uit. Ah natuurlijk, mske had ook grote dorst.

Eenmaal op hun bestemming haalden ze hun hart op. Ze wandelden in de sneeuw, dronken een warme wijn, genoten van het uitzicht en toen het duister viel en ze ergens binnen stapten om een hapje te eten bleek het establissement verhuurd voor de souper van één of andere club.

Met de opkomende gedachte dat de laatste trein ook wel eens vertraging zou kunnen hebben, besloten ze dan maar die vroeger te nemen. Ze stapten het stationnetje binnen en omdat hun bril was aangeslagen vroegen ze maar aan de loketbediende op welk spoor die kwam. De man wist te vertellen dat de trein vertraging had, zo een 25 minuten, zei hij.  Daar gingen wéér de elf minuten in Luik.  “Nàh” zei mske tegen Slow “nu heb je tijd genoeg om dat vernieuwd station nog eens te bekijken”.  Maar Slow zei dat dat echt niet nodig was. 

De trein van Luik-Guillemins naar hier rijdt dan wel om het uur zodoende bleef de overstaptijd beperkt tot een half uur. Maar ze hadden nog niet gegeten en de tijd in Landen tussen de trein en de bus liet ook al geen snelle hap toe, enkel een schrokophap en dan zou die weer de lambada gaan dansen. Ze besloten dan maar in Luik boulettes à la Liégoise te kopen en daar thuis een stevige portie friet tegenaan te gooien.

Dat hebben ze gedaan. Slow keek naar mske en zei: “dat was super!” We gaan toch nog eens terug?” Natuurlijk wou mske nog wel eens terug, misschien ergens in januari of in de zomer of zo. “Nu vrijdag?” vroeg Slow. mske zei dat er zo van tijd tot tijd nog eens gewerkt moet worden ook. Maar eigenlijk kietelde dat wel een beetje om zo snel mogelijk terug te gaan. Ze weten niet hoe lang die sneeuw er nog gaat liggen ziede. Dus zou het kunnen dat ze volgende week Luik-Guillemins nog eens gaan bezoeken.