Zaterdagavond, Slow en mske gaan slapen en mske wil eerst nog eens naar de kindjes gaan kijken want hier is geen verwarming op de kamers en bij hen thuis wel. Ella gaat rechtop zitten: “waarom steek jij het licht aan?” vraagt ze. mske stopt haar terug onder, want ze had zich halvelings bloot gewoeld. Maar Ella Ze gaat terug rechtop zitten. mske merkt dat Ella eigenlijk niet echt wakker is. Ze heeft het licht maar uitgedaan en Ella in het licht van de straatlantaarn onder gestopt.

Zondagavond zaten Slow en mske naar Witse te kijken als ze ineens een bons horen. Ze schrikken. “Wat is dat?” vraagt Slow. “Zeker één van de kindjes uit het bed gevallen” oppert mske die zich naar boven spoedt.

Amke’s dekbed ligt op de grond. Amke ligt op bed. Maar hoe? Gedraaid als een kurkentrekker en met de slaapzak rond haar gedraaid. Ze ligt niet echt maar zit ook niet. “Ben je uit bed gevallen?” vraagt mske. “Weet niet” zegt Amke slaapdronken.

Als mske probeert Amke terug goed te leggen komt ze tot het besef dat ze helemaal niet wakker is. Zware korvee hoor. Zo een slapend kindje terug op een comfortabele manier in een slaapzak in bed te krijgen. Zeker dat ze ’t slaapkonijn ook nog op de grond heeft gevonden. En die zijn sjaal was uit.

Maandagmorgen? Amke zegt dat ze daar allemaal niets van weet en dat ze niet uit bed is gevallen.

Gelukkig liggen Amke en Ella zo niet in hun slaap de ganse nacht tegen mekaar te converseren.