Eerst wou ik wat vertellen over Valentijn, maar mske vindt dat maar niks. Ze zegt dat daar al genoeg over geschreven werd.

Dus zullen we het maar efkes hebben over Slow zijn verkoudheid. Die is al een hele poos geleden begonnen. Dan neemt Slow vliersiroop en net als ze gedaan is en hij met die vliersiroop stopt, herbegint het. Nu al voor de vierde keer.

Deze week keek Slow zo eens naar mske en zei : “Weet je nog? De laatste keer dat we naar zee gingen?  De dag erna was ik er van af”.  Als dat geen hint was.

mske ging akkoord maar eens niet naar Blankenberge. Ze wou die treinverbinding met De Panne uitproberen, maar die trein rijdt enkel in de week en wilden ze toch naar De Panne, dan moesten ze rekenen op minstens één overstap. En de zee in De Panne is dezelfde zee als die van de ganse Belgische kust. De Panne niet dus. Het Zwin, daar dacht Slow ook nog aan. 

Ze hadden zes minuten om van de trein te stappen en de bus naar het Zwin te nemen. Ondanks de enkele minuten vertraging die de trein in Gent opliep hebben ze het toch gehaald.  Na allerlei activiteiten besloot mske dat ze het vlonderpad wou vinden waar Magda het al meerdere keren over had om dan op de Bronlaan de bus terug te nemen. Die bus heeft daar een tijdelijke halte aangezien er werken zijn aan de Zwinlaan.

Allemaal heel plezant en het vlonderpad was werkelijk de max. Slow heeft het gefilmd, maar ’t filmke is nog niet omgezet. Maar om aan dat vlonderpad te geraken moesten ze van het strand via een geprepareerd wandel-, fiets- en ruiterpad en daar liepen tegen dan nogal veel sjieke madammen met naaldhakjes en witte paltos aan en bijpassende meneren met schoon gepoetste en blinkende schoenen en allemaal een sportvest uit één van de poepsjieke winkels, waarmee je dan wel sjiek loopt te zijn maar er niet mee in ’t zand kan gaan lopen.

Die bekeken mske maar raar. Knokke en mske, dat is niet echt je dàt. Telkens ze daar rondloopt heeft ze net hetzelfde gevoel.  Sommige mensen die ze tegenkomt bekijken haar dan zo uitdrukkelijk dat het onbeschoft wordt. Waarom? mske zou ’t niet weten behalve natuurlijk dat ze geen naaldhakjes of een witte palto aantrekt om naar de zeearm van ’t Zwin te gaan stappen. Maar is dàt de reden? Slow zei dat ze ’t aan de volgende die staarde eens moest vragen, maar dat is zo puberaal, zo een beetje: “hebbekietvanuaan misschien?” Dus deed mske dat niet maar zei dat ze er weg wou.

Vanop de bus naar het station zagen ze ook nog enkele van de kleurrijke banken waar Magda het ook nog over had.

Ze hebben de kusttram naar Blankenberge genomen nadat ze in het station van Knokke tot de bemerking kwam dat ze 50cent moest betalen, wat ze wel wou, maar dat één wc voor de service was, twee waren buiten dienst en de vierde gewoon bezet. “Foert” dacht ze “we gaan in Blankenberge iets drinken. En daar had ze de meevaller dat ze binnenstapte in een café waar ze ook donkere Grimbergen hadden. Voor 2,5€, minus de 50cent die ze uitspaarde in Knokke station, heeft die Grimbergen haar uitermate gesmaakt.

Daarna maakten ze nog een fikse strand- en dijkwandeling. Er was heel veel volk aan zee en aangezien ze al zeer vroeg vertrokken waren wilden ze de trein van tien na vijf terugnemen. Ze hoopten op minder studenten. Ijdele hoop! Er waren genoeg studenten om de trein tot randje boordje te vullen. En er waren ook veel meer andere reizigers, ah ja, vanwaar kwam anders al dat volk op het strand …

Het eerste koppeltje dat bij Slow en mske kwam zitten was van het stille soort. Ze lazen alletwee in hun boek. Toen bleken ze Engels te spreken. Ze stapten af in Brussel Zuid waar ze direct werden vervangen door twee van drie jonge mannen die nogal vrolijk onder mekaar vertelden over hun treinperikelen op een verkeerde trein en over avonturen op een sofa, ook allemaal in een Engels waaruit bleek dat ze elkanders moedertaal niet kenden.

Toen hoorde mske hen veronderstellen hoe laat ze in Liège gingen toekomen. mske heeft hen maar even aan hun verstand gebracht dat ze in het deel van de trein zaten dat niet naar Liège maar naar Genk ging. Ze keken ferm geschrokken want ze begrepen eerst dat ze op de verkeerde trein zaten. En toen ze ’t wel doorhadden waren ze er effenaf stil van geworden. Al opperde die ene dat Gent ook een schone stad was et dat ze er ook nog wel een sofa zouden vinden. Toen hij doorkreeg dat hij ook niet naar Gent onderweg was, werd hij de stilste van allemaal. Na Leuven zijn ze naar het achterste deel van de trein vertrokken.

En als Slow en mske dachten dat ze dan gerust zaten … toen kwam er nog een koppel. De vrouw ging aan de overkant van de gang in het andere compartimentje bijschuiven en de man plofte zich naast mske. In Tienen stapten de reizigers uit het andere compartiment uit. De vrouw van het koppel schoof op maar pee bougeerde niet. Uiteindelijk zei de vrouw dat hij daar kon komen zitten en ze ging voorwaar achteruit rijden zodat pee de ganse bank voor zich alleen had. Logische gevolgtrekking? Die wou naast zijn vrouw niet zitten! Ah neen, want als ’t hem om een ganse bank voor hem alleen te doen was, had hij zich niet naast mske geploft ook niet.

Al bij al, weeral een dagske om van te snoepen, dat wel.