mske gooide het bijltje er bij neer en zei dat het genoeg geweest was voor een zaterdag. Ze stapte onder de douche en op haar fiets en ze reden naar de braderij. Ze had nog één en ander nodig want Amke heeft een poëzie en zodoende … Bovendien wou mske nog een zilverkleurige halsketting want sinds ze haar goud uit liet heeft ze wel feestelijke maar nog geen dagelijkse vervanging gevonden.

Tegen halfzeven waren ze terug thuis. Om dan tegen negen uur terug te gaan. Ah ja, dan waren er de Venusfeesten. Venus van de Ingeboxte Venus natuurlijk.

Daar liep één en ander fout. Eerst wou mske het weggeske naast de beek in rijden, zag de mensen te voet aankomen, remde en wachtte. Ze hoorde Slow remmen en “ow ow ow” zeggen. Ze draaide zich om en zag hem nét niet tegen haar oprijden. Hij had zijn rem nog eens overgetrokken. De vierde keer al. Zijn dat nu slechte remmen of is dat nu een straffe Slow?

Ter plaatse liep er nog wat fout in de communicatie met de vrienden maar uiteindelijk werd het toch een plezante avond. Het had wel al een paar keer gelicht, een flits die niet van de dansvloer kwam maar wel degelijk van daarboven en toen er een paar druppels vielen besloten Slow en mske toch maar op huis aan te rijden. Ze hadden namelijk geen regenvoorzieningen bij. Allee, wie gaat er nu iets gaan drinken met een kabas in de hand.

En toen liepen ze toch recht op de gemiste vrienden, waardoor ze natuurlijk die plannen van op huis aan nog maar efkes lieten varen. De regen was toch niet echt doorgekomen.

Toen het weer begon te druppelen besloten Slow en mske nog maar een keer van op huis aan te rijden. En deze keer stopte het niet, maar ach, er waren onderweg nog twee buskottekes waar ze in geval van te hevige regen konden stoppen. Ze spraken af dat ze door zouden rijden, dat mske niet op Slow zou wachten of dat Slow niet op mske zou wachten. Behalve als er iets ernstigs was natuurlijk.

Het begon iets harder te regenen, maar nog altijd niks dat schuilen in een buskotteke vereiste.

En net voor de laatste bergop hoorde mske een harde krak, achter zich. Ze draaide zich om naar Slow en zei het woord dat ik hier niet mag zeggen, maar met een vraagteken achter. “Mijn pedaal is afgebroken” zei hij. Hoe doet hij het toch?

mske reed naar huis, zette haar fiets binnen, zette de poort en de deur van het kot open zodat Slow kon binnenrijden en haalde een paar grote badhanddoeken af. Haar haar plakte tegen haar hoofd, zo juist een waterkieken, maar verder was ze toch niet al te nat.

Slow kwam er door en vertelde dat hij toch efkes niet gerust was geweest in de bliksem zo kortbij.

Vanmorgen rolde mske samen met de donder uit haar bed, keek in de spiegel en zag dat haar haar weer pluis stond. Dat komt dus van het met de handdoek droog te wrijven. “Vertel me het goede nieuws” zei ze tegen Slow. “De pedaal is afgebroken en we hebben de lotto niet gewonnen” zei hij. Dat kwam doordat mske vannacht nog had voorgelezen dat er twee gelukzakken 2,35 miljoen hadden gewonnen. “Als dat geen goed nieuws is” vervolledigde hij.

Straks gaat mske douchen en haar haar deftig laten drogen. Straks gaat Slow proberen om de pedalen van zijn ouwe fiets op deze te zetten en om zijn remkabel te repareren.

Al bij al was het een leuk ritje, zo voor de verandering ne keer. Dat moet niet iedere keer hé.