Er zijn van die levensbelangrijke zaken die je niet in orde krijgt en die zo op je systeem gaan werken dat je ineens drastisch ingrijpt. Ken je dat?

mske wel.

Waar het ooit begon met één Bloggerblog, waar ze moest kiezen hoe ze reageerde, met een profiel van langs hier of langs ginder, kwamen er steeds meer bij, Bloggerblogs dan, waar ze moet kiezen hoe ze reageert, ook met dat eigenste profiel van langs hier of langs ginder.

In het begin had mske dan met veel gefoefel een Bloggeraccount klaar gekregen dat uiteindelijk automatisch gelinkt werd aan haar privé gmail.

Om nu een langdradig saai verhaal kort en saai te maken. Er bleven uiteindelijk twee opties over om te reageren bij die Bloggerblogs:

• Of mske reageerde met inbegrip van haar hekske, maar dan moest ze uit haar zakelijke gmail uitloggen om in de privé gmail in te loggen en dat zinde haar niet.
• Of mske moest met naam en url reageren maar daar kreeg ze haar hekske niet bij en dat, dat zinde haar óók niet.

Wat deed ze dan? Ze maakte een nieuw google profiel aan die samenhing met de zakelijke gmail. Dat is rapper gezegd dan gedaan want ze wist niet meer hoe ze dat de eerste keer gepresteerd had. Maar het lukte uiteindelijk toch.

En zoals ons mske een meiske is dat van opgeruimd staat netjes houdt, soms toch, wou ze nu dat ander account er uit. Ze besloot ineens maar die ganse privé gmail weg te kiepen ook. Dat leek daar ondertussen wel een opslagplaats van nutteloze zaken. Kort gezegd, één rommeltje.

Dat heeft ook nog wat voeten in de aarde gehad eer dat haar gelukt was. Dat was erger dan in een actiefilm waar ze zeven keer ene dood slagen en dat hij nóg leeft.

Maar eind goed, al goed. Als mske nu gaat reageren bij Bloggerblogs, moet ze niet meer uitloggen uit de zakelijke gmail, niet meer inloggen in de persoonlijke gmail, niet meer reageren met naam en url en het hekske staat er. En dat zint mske wel.