We gaan het nog maar eens hypothetisch houden … of toch niet?

Je kent dat wel, je bent ergens graag al is dat ergens niet echt ruimtelijk vast te leggen. Maar kom, daar gaat het niet om. Je bent ergens graag omwille van allerlei omstandigheden zoals sfeer zonder stress, gemoedelijke mensen en dies meer.

Maar dan op een bepaalde locatie van dat ergens duikt opeens een personage op. Het waarom heb je je al zo dikwijls afgevraagd maar antwoord krijg je daar niet op. Feit is dat dat personage, dat we hierbij Jaqueline gaan noemen, je gaat terroriseren. Nu niet echt, maar wel in die mate dat je, als je je op punt A bevindt die daar opduikt en als je dan naar punt Z gaat, Jaqueline daar een fractie van tijd later ook staat.

Dat zou op zich nog zo erg niet zijn ware het niet ze zich gaat bemoeien met wat je doet zoals meewarig hoofdschudden omdat je het spel volgens de regels speelt en niet, zoals zij, je er vanaf maakt om er van af te zijn. Bovendien komen er al snel orders van: “doe dat toch zo, ik doe dat ook”.

Als je wil ontsnappen en je geeft teken aan je metgezel dat je dringend aan een pauze toe bent en op zijn vragende blik kort in drie woorden een situatieschets maakt zegt hij: “tja, en daar komt ze”. Ze ploft naast je aan tafel en neemt zich ook een koffie.

Waarom doen mensen dat toch? Zo binnenwringen in andermans leven? Als je iemand graag hebt en er graag bij bent, ga je die toch niet domineren? En als iemand werkelijk niet te dulden is, dan loop je er toch niet achter?

Achteraf gezien lijkt het er op of Jaqueline dat alles enkel deed om te camoufleren dat ze eigenlijk zelf niet veel uitvoerde.

Haar echte naam? Die doet er niet toe. Misschien heette ze wel Jaqueline, misschien niet. Maar aangezien ze in alle facetten het tegengestelde was van Jolly Jaqueline vonden wij dat nu eens een gepaste naam.