mske las eerst het boek. Ze was er wat sceptisch aan begonnen, want mske vindt dat je een ander niet kan verwijten als het fout gaat door je eigen schuld. En roken? Dat is toch je eigen schuld? Of niet soms?

Hoe verder ze las hoe minder ze bij haar stelling bleef. Vooral toen ze las dat er extra meer nicotine in sigaretten wordt gestopt omdat dat zeer verslavend werkt. En ook toen ze las dat ze zich werkelijk op jongere mensen richten. En ze herinnerde zich de Marlboro man ook die ze ooit zo geweldig had gevonden.

Na het lezen van het boek was haar mening dus iets genuanceerder al vindt ze nog altijd dat je de tabaksindustrie niet voor de rechter hoeft te halen want die doen niets onwettelijks. Het is aan de wet om de wet te veranderen.

Toen ze de film zag ergerde het mske een beetje dat ze het niet over tabak maar over wapens gingen hebben. Want uiteindelijk zijn wapens maar dingen. Maar die dingen worden maar gevaarlijk als ze in de verkeerde handen terecht komen. Dat is ten andere met auto’s ook zo.

Er is natuurlijk het verschil in wet. In Amerika gelden andere wetten dan hier, maar zelfs dan, zelfs met hun tolerantere wetgeving kan het toch niet de bedoeling zijn dat iemand inderdaad 25 serieuze wapens op een week kan kopen zonder dat er ergens een belletje gaat rinkelen?

Uiteindelijk denkt mske over die wapenwet net hetzelfde als over die tabak. Alleen zijn rokers zelf slachtoffers en diegenen die wapens misbruiken daders, die hun slachtoffers kunnen er meestal al helemaal niets aan doen.