Dat zeggen ze altijd: “deelnemen is belangrijker dan winnen”. Zelfs Jacques Rogge, IOC-voorzitter, wist het zo schoon te verwoorden bij zijn toespraak bij de openingsceremonie, de Olympische gedachte, het erbij zijn en nog zo veel meer.

Kunnen ze dan het ganse deelnemersveld niet tonen? Natuurlijk kunnen ze dat. Want naast alles wat beweegt, beweegt er ook zo een camera mee. En die camera volgt en filmt. Wat is nu het probleem? Ze gaan met een andere camera de favoriet filmen, één atleet van de zes of acht, afhankelijk van de discipline. Vooraanzicht! Waarmee je dus helemaal niets ziet en niets weet terwijl je met de volg- en filmcamera alle deelnemers kan volgen en een beeld hebt van het wedstrijdverloop.

Dat deden ze gisteren bij roeiwedstrijd van Tim Maeys. Ze brachten uiteindelijk meer Mahe Drysdale uit Nieuw-Zeeland op zijn eentje in beeld. Niet dat Mahe Drysdale het zien niet waard is, daar niet van, maar hier ten huize zijn ze meer geïnteresseerd in de wedstrijd dan in het persoonlijk uitzicht van de atleten.

Bij het 4×200 m zwemmen voor mannen viel nog wat anders op. Bij de keerpunten krijg je de eerste drie met hun respectievelijke tijd. Als ze dat automatisch kunnen dan kunnen ze evengoed de tijden van de anderen ook laten verschijnen.

Bij het einde van de proef ook. De tijden van de drie eersten, dan felicitaties en geknuf en dan pas een ietsiepietsie later krijg je de volledige uitslag. Dat is wel echt iets dat van de Spelen zelf komt en niet van de pers.

We willen ook wel medailles hoor, daar niet van, maar we vinden het wel prettiger om te kijken als we echt sport zien en de inspanningen die er bij horen.