Tijdens de evenementen ben je constant in actie. Het is echt wel een actief leven, maar …

Je eet broodjes in plaats van boterhammen, je eet op restaurant in plaats van patatten, legummen en sossissen.

Je merkt het niet, het sluipt zo stil, nestelt zich rond je taille en op je bips. En dan wordt het winter en gaat je vest wat spannen. Je denkt: “wat is er loos?” al ken je het antwoord zo wel.

Als je dan Baskuul er bij haalt, blijkt er een heel pak meer van jou te zijn dan je eigenlijk dacht. Je probeert op een vriendelijke manier dat deel van jou te laten ophoepelen, maar dat weigert halsstarrig.

En dan grijp je naar de grote middelen. Met de grove borstel er door.

Je raakt nog meer gemotiveerd door een meisje dat er ineens oogverblindend gaat uitzien en een ander meisje dat momenteel twee keer in haar broek van vorig jaar kan.

Zo drastisch hoeft het niet -gelukkig maar- maar momenteel is de riem hier wel aangehaald.

Gelukkig weet ik nu dat ik nooit mag nalaten Baskuul te controleren. Ook de lintmeter ligt binnen handbereik. En deze keer heb ik zelfs een bijstuurplan voor achteraf.