Zaken die veel mensen interessant vinden, zijn nog interessanter voor diegenen die een boodschap willen verkondigen. Zo worden wielerwedstrijden de laatste maanden wel meer gebruikt door landbouwers die hun gal willen spuwen.

Laatst dreigden de Franse boeren nog met een stilleggen van de Tdf. Stoort het me? Ja en neen. Ja, omdat ze daarmee niet raken aan diegenen die het kunnen verhelpen. Neen, omdat er echt wel belangrijker dingen zijn dan een jaarlijks terugkerend gebeuren, waar ik -eerlijk gezegd- ook echt wel plezier aan beleef.

Ik kijk dagelijks met graagte naar: “Vive le vélo”. Dat Karl Vannieuwkerke mijn favoriete sportverslaggever is, heb ik ook nog nooit onder stoelen of banken gestoken.

Maar wat krijgen we nu? Zo goed als dagelijks krijgen we een boodschap van algemeen nut voorgeschoteld nét voor Vive le vélo. Van Gaia, jawel! Over de manier waarop men in Argentinië paarden behandelt. Schrijnend inderdaad. Maar hoe komt dat? Als er geen vraag is naar dat vlees, is er ook geen nood meer aan het slachten van paarden. Het is dus geen boodschap van algemeen nut maar een poging tot bewustmaking van diegenen die paardenvlees eten en hoogst waarschijnlijk bij aanvang van het clipke nog snel de keuken induiken.

Ik eet geen paardenvlees, al jaren niet, ook geen lam of kalf trouwens. En nu word ik dag na dag geconfronteerd met harde beelden van iets waar ik niets kan aan doen en dat, gewoon omdat er -momenteel- maar één programma is waarvoor ik me voor de TV installeer.

Dat ze dat eens op Ketnet geven! Die kijkers zijn nog niet verstard en kunnen voor de toekomst misschien enig verschil maken. Maar diegenen die al jaren zweren bij hun paardenbiefstuk, die zullen die nu, omwille van dat spotje, toch niet afzweren.