We waren die keer niet op hotel. Aangezien we maar met vier waren, werd er voor ons een vakantiehuisje gehuurd.

En al viel dat enorm mee -je kon het zelfs plezant noemen- was ik het na een week beu.

Want eigenlijk leef je op dat ogenblik 24/24 met elkaar.

En het beterde er al helemaal niet op toen een collega zei dat ze Luc had horen zeggen dat hij krakende lakens niet zo prettig vond. En dat had hij gezegd de eerste avond toen we, in onze eigen tweepersoonskamer, naar bed gingen.

We dierven de rest van de week haast niets persoonlijks meer zeggen, daar in dat bed. En dàt … dat was er te veel aan.