Omdat wij graag wandelen, vind je ons natuurlijk veel terug in het groen. Er zijn natuurlijk ook stadswandelaars, maar daar horen wij niet bij.

Natuur dus. Zo af en toe, op die wandelingen staan er pijltjes naar een vogelhut. En daar gaan we dan altijd eens kijken. Meestal zien we niet al te veel vogels, passanten als we zijn. Als je vogels wil spotten moet je daar wel de nodige tijd en geduld voor hebben.

Die zijn er dan wel, de vogelspotters. Ook zij lopen door het groen, maar niet om te wandelen, maar rechtstreeks naar de vogelhutten of je ziet ze gewoon hier of daar opgesteld staan, met het groot kanon in aanslag. Het is gewoon een kwestie van prioriteiten.

Ik heb daar niets tegen, mijn plezier in fotograferen eindigt waar het kostenplaatje van de apparatuur de pan uitrijst. Ieder zijn meug.

Maar als er dan zo ene met zo een kanon me gaat vertellen dat mijn canon niet deugt voor mijne meugt, wat misschien vriendelijk bedoeld is maar nogal neerbuigend overkomt, hebben we laatst een vogelhut rechts links laten liggen, omdat er zo een monsterlens en een bijhorende geluidsappartuur, met elk een man er onder, die richting uit liepen. En dat kan natuurlijk ook de bedoeling niet zijn.

Pas op hé! Op sommige momenten zou ik het ook wel willen, zo een lens waar je van voorover stuikt. Dan zie ik in gedachten de foto’s die hadden kunnen zijn toen ik volgende fotografeerde.