Het was oranje en het lag in de goot. Luc bukte zich op mijn verzoek -omdat ik geen zin had om me te bukken- en raapte het op. Het was een manneke.

Eens thuis waste ik het manneke af.

Het is een raar manneke. Hij is oranje zoals in, nu ja, oranje. Nederlands dus. Hij heeft een dikke buik en een grote mond en hij lacht. Het lijkt wel of hij iemand – mij dus- vierkant uitlacht.

Die combinatie maakt dat ik hem zo direct een naam kon geven: De doerak!

Als ik echter goed kijk, zie ik dat zijn neus en buik geschalotterd zijn, dat wil zeggen dat hij al eens op zijn gezicht is gegaan. Een voorteken?