Zondag, ergens onderweg van daar naar ginder zagen we de versperring. We vroegen ons af wat er gaande was, want dat was nu precies de richting die we uit moesten. Dat dachten we tenminste.

Het was niet zo. Maar daar aan de richting die we wel uit moesten stond er ook een versperring. En toen viel hij. De nikkel. Het voorbije weekend werden er alcoholcontroles gehouden. We hadden nog nooit met zo een controle te maken gekregen. We hadden enkel ooit in Brussel bij een politiedemonstratie eens geblazen maar dat zag er helemaal anders uit.

Ik keek het wat aan terwijl we aanschoven en vond het nogal vies dat iedereen blijkbaar hetzelfde mondstuk moest gebruiken.

Dat was ook al niet zo. Luc moest blazen, maar hij moest wel een centimeter van het toestel afblijven. De eerste poging ging al fout. Hij had geblazen zoals hij een pluisje van richting zou doen veranderen, als dat recht op hem afvloog. De tweede keer gaf hij daar een blaas ten beste. Ik vreesde dat de politieman met toestel en al zou wegvliegen.

Dat was ook al niet zo. Blijkbaar was het toen in orde. En omdat giechelen aanstekelijk werkt en wij met ons drieën dat erg grappig vonden en Luc dat merkte zei hij: “jamaar zeg, dat was de eerste keer hé”.

Toms cartoons