Lang geleden, zo in de beginjaren van Maasmechelen Village waren we er eens langsgegaan op aanraden van mijn dochter die daar ergens na haar studies was blijven hangen.

Jaren later, gedurende de vier jaar dat wij geen auto hadden, wilden we daar eigenlijk nog eens naartoe maar het kwam er niet van.

Nu laatst, dringend op zoek naar een geklede vest voor Luc, liepen we eindelijk nog eens in Maasmechelen Village rond en dat viel ons tegen, maar dan ook dik tegen.

We deden er alle winkeltjes en nergens was een vest voor Luc te vinden. Ze lachten zelfs een beetje met ons, ze vonden het namelijk grappig toen ze zegden dat we nooit of nooit een lichtgrijze vest van die maat zouden vinden. Eén winkelier klopte me op de schouder en zei: “ik wens u veel koerazjie madame”.

We hebben er daar geen gevonden. Elders wel. En dat is precies de winkel waar we in de toekomst éérst zullen gaan kijken.

Nu las ik toch gisteren over een onderzoek dat het Duitse tv-programma WDR-Recherchen deed in het Fashion Outlet Roermond en zonder te zeggen dat het dàt was wat ons tegenstond in Maasmechelen Village, had ik toch zo een herkennend gevoel bij het lezen.

Ondertussen is Luc blij met zijn vest maar kon hij al opnieuw op zoek naar een das. De best bijpassende das hadden we namelijk -gezien de hoogdringendheid van de aanschaf- bij Primark gehaald en daar was na één keer dragen al een draad uitgerafeld.

Voilà, bij de sjieke moeten we niet zijn, bij de goedkope ook niet, wij zijn gewoon de middenmoot.