Het zit me al een paar jaar dwars. Op een zeker ogenblik ging ik allerlei dingen veranderen op het blog en was ik ook mijn gravatar beu.

En dan krijg je het op de lange baan schuiven want een foto wil ik niet. Je ogen gebruiken was een poosje “IN” maar aan “IN” doe ik niet en bovendien is het nu passé.

Wat met handen, voeten misschien? Maar wie doet dat nu.

Ik bladerde door mijn foto’s maar die geven altijd maar één aspect weer terwijl ik toch wel iets meer gecompliceerd in elkaar zit.

Bij het reageren vorige woensdag kreeg ik een inval. Ik vertelde namelijk hoe erg dat eeuwige getwijfel wel niet is.

Ik wou dat eens als gravatar gaan gebruiken … tot ik een betere inval kreeg natuurlijk.

Na een nachtje slapen sloeg de twijfel weer toe. Het idee is afgevoerd. Ik ga het hekske voorlopig laten staan tot de dag dat ik ineens zeg: “Dàt is hèt!”