Als kind keek ik altijd vol bewondering naar de encyclopedie die in de kast mooi stond te wezen. En als er dan een vraag rees en mijn vader de kast opende en er een deel uithaalde leek het haast een magisch moment.

Later mocht ik zelf de boeken pakken en opzoeken. Toch bleef het een zekere magie behouden. De encyclopedie werd pas gebruikt als alle mindere mogelijkheden waren uitgeput.

Ik heb altijd gezegd dat ik ook een encyclopedie wilde, alle wijsheid samengevat in dikke boekdelen.

Ik heb er geen, nooit gehad trouwens omdat ik me realiseerde dat een encyclopedie ook verouderde, dat er nieuwe wijsheden waren die niet in de oude versies stonden.

Met internet kwam Wikipedia, de encyclopedie die telkens bijgewerkt wordt. Ik gebruik Wikipedia, meer dan de echte in boekvorm waar toch altijd enige schroom bleef als we hem uit zijn schrijn haalden.

Een tweetal jaren terug stond er een melding dat Wikipedia hulp nodig had om advertentievrij te blijven. Dàt zou er nog aan mankeren en ik gaf met graagte.

Dit jaar kreeg ik een mail, of ik het zag zitten om nogmaals een klein bedrag te storten. Dat deed ik.

Gisteren merkte ik de nieuwe oproep.

(Lees verder onder de afbeelding)

Ik probeer me voor te stellen hoe de oude encyclopedie er zou uitgezien hebben met publiciteit er in. Dat zou ik nu eens doodzonde gevonden hebben. Hij was dan wel aangekocht, maar blijkbaar was het naslagwerk in die tijd van lang geleden wel erg duur.