Zoek
Je zit samen met vier A-enaren aan een tafel. Eigenlijk zit je wat te wachten op Godot. Er wordt gebabbeld, over hoe A- er vroeger uitzag en hoe het geworden is.
Eerst is het genoeglijk maar jij bent niet van A- en na drie uren kijk je eens verlangend naar je tas waarin het boek zit dat je meebracht om te lezen mocht je geen aanspraak hebben.
Na vijf uur je het vijfde wiel te voelen, zit het er allemaal op en je zucht van opluchting.
Maar je weet … er komt nog zo een dag. En je weet ook uit ervaring dat, als je je genegeerd voelt en je maakt een opmerking of je doet er wat aan, je als de onbeschofterik bekeken wordt.
Wat zouden jullie doen? Boek pakken en lezen of niet? A-enaren of niet?
Dit is maar een hypothetische vraag maar ik ben wél benieuwd naar het antwoord.
Suskeblogt
De volgende keer zou ik bedanken en gewoon thuis blijven met een boek.
Rob Alberts
instemmende groet,
ms
Dat zou tot de mogelijkheden behoren, maar wat doe je dan met het sociaal isolement?
annaberg
Moeilijk. Als puber zou ik ostentatief mijn boek hebben gepakt. Nu zou ik zeker opstaan en een luchtje gaan scheppen of mijn compagnon aansporen om te vertrekken. Stress vreet aan een mens. ?
ms
Zie je, als puber zou ik dat ook niet hebben gedaan.
Een luchtje scheppen behoort tot de mogelijkheden; vertrekken niet, als je er voor ingeschreven bent.
Bertie
Juist als puber zou ik niet op durven staan, nu wel. Met een beleefd gezicht maar zonder verontschuldiging.
ms
Het ergerlijke is, dat als je de eerste bent en vrije keus hebt waar je gaat zitten, ze er zomaar bij aanschuiven.
Dat vind je (aangezien het hypothetisch is) dan wel mooi, maar achteraf blijk je enkel het klankbord.
Bertie
Daar ben je dan goed genoeg voor.
ms
Blijkbaar.
Mocht het nu over mij gegaan zijn, zou ik kunnen zeggen hebben dat ik dat al eerder aankaartte, als ik het over mijn luisterende oren had.
JasMien
Ik denk ook dat ik zou vertrekken en ergens anders mijn boek gaan lezen. Misschien wel in het zonnetje als dat zou schijnen.
Vroeger zou ik ook blijven zitten zijn, maar nu niet meer. Tijd is te kostbaar om door te brengen in gezelschap dat niet zo leuk is!
ms
Er zijn mensen die zoiets met een kwinkslag kunnen oplossen. Bij mij zou dat verkeerd uitpakken.
Het zonnetje zou een mooi excuus zijn, maar stel dat ze meegaan?
JasMien
Inderdaad, dan zit je er nog mee opgescheept. Dan zou ik zeggen dat ik dringend weg moet … les excuses sont faites pour s’en servir 🙂
ms
Maar dat is het probleem: je wil daar niet weg, je wil daar zijn, zij kiezen jou uit als gezelschap voor … ?
JasMien
je gat in je handen nemen en ergens anders gaan zitten? je kende ze? of niet?
ms
Stel dat je ze de eerste keer niet kende maar dat ze -bij gebrek aan andere plaats- bij jou komen zitten. De tweede keer ken je ze dus eigenlijk wel en dan gaan ze urenlang over A- zitten palaberen.
Jij zat daar als eerste, als het gebeurt is er nergens nog plaats.
Ik maak toffe hypotheses hé.
?
Zij
Dat is een hele moeilijke. Ik had dit steeds voor op vakantie bij de familie van mijn ex-man. En dan werd er ook nog eens in een taal gesproken, die ik niet helemaal machtig was. Ik had toen ook heel graag geweten hoe ik dit kon oplossen, want een boek nemen, vond mijn ex-partner toen een ‘not-done’ 🙁
ms
Ik vind het persoonlijk ook nogal kort door de bocht, maar waarom als niemand er wat van zegt, zullen ze het nooit weten … hoe onbeschoft ze eigenlijk zijn.
Zij
Dat is waar.
elsjeveth
Het lijkt me, je item lezend, dat er meer sprake is van een A-sociaal isolement als je gaat, dan van een sociaal isolement als jij en je boek thuisblijven.