Luc stoof vorige zaterdag de woonplaats binnen met de prangende vraag: “een kever met een rode rug, wat voor een kever is dat?” Prangend? Jawel. Ongeduldig hield hij de deur open, ongeduldig deed hij teken van: “allee, kom nu” terwijl hij vertelde dat hij die uit het regenwatervat had gehaald.

Omwille van vermoedens, greep ik het fototoestel en repte me achter hem aan naar buiten.

En inderdaad, voor de tweede keer op rij, was er een meikever in dat vat gesukkeld. Luc had de kever al op de grond gezet, waar hij verdwaasd rond kroop als was hij zijn eigen noorden aan het zoeken.

En nu kan ik nog maar eens zeggen, maar ik zou het me eerder moeten afvragen of het toeval is dat ik ooit een meikever verdronk om er nu twee jaar na elkaar eentje van een verdrinkingsdood te redden, al valt de eer dit jaar Luc te beurt.