Laat ons zeggen dat ik me bezig hield. Daarmee bedoel ik dan een zogenaamd -mogelijk in de ogen van anderen- nutteloos tijdverdrijf.

Dat mensen oordelen over wat bij anderen nuttig en nutteloos is, over wat anderen moeten doen en laten, dat wist ik jaren geleden al.

Ik wist ook al dat er mensen zijn die elke hobby van anderen nutteloos noemen omdat zij er niet achter staan. Zo werd mijn lezen ooit als nutteloos -lees: luierikerij- bestempeld terwijl handwerken gepromoot werd.

Het kwam me zelfs ooit voor of alles waar ik plezier aan beleefde uit den boze bleek te zijn en alles wat ik een korvee vond wel degelijk een meerwaarde aan mijn leven zou geven.

Ik hield me dus -zoals gezegd- bezig met onnozeliteiten. Ik nam namelijk foto’s. Dat is natuurlijk geen uitzondering, dat doe ik wel meer.

Maar de foto’s in kwestie waren van een ander kaliber. Het waren namelijk foto’s die één of ander domme afbeelding op het blog moesten vervangen en dat enkel en alleen omdat ik domme afbeeldingen op het blog wíl vervangen.

Ik amuseerde me in mijn eentje en toen hoorde ik ineens in gedachten de stem uit het verleden boosaardig sneren: “Hebde nu echt niks beters te doen?” Ik was er even van de kaart van. Even maar. Gelukkig.

Gisteren liepen we zomaar wat te wandelen en bleek ineens dat wij met ons vieren -Amke en Ella zijn hier- echt niks beters te doen hadden.

Eigenlijk was de foto voor een logje van vroeger bedoeld, maar ik vond het jammer dat ik hem onder het stof zou moeten verbergen. Voor dat oudere logje zal ik wel eens een andere foto nemen … als de gelegenheid zich voordoet.