Wij hebben een zwemabonnement in het zwembad in Landen want wij gingen vroeger steeds twee maal per week zwemmen. De laatste stempel daarop was een datum ergens in 2015. Daarna waren schouderperikelen gekomen, maar die zijn nu wel door.

Er waren nog wel redenen waarom we het meer zo zagen zitten, maar de badmuts was wel een hoofdzaak waarvoor wij onze zwemroutine van vroeger niet hervatten.

Maar we missen het wel. Dus hebben we onze voet in de pla gezet en gingen gisteren met ons vieren.

Na een half uurtje hielden we het voor bekeken. We wisten ineens weer voor welke redenen we er ooit de brui aan gaven.

Luc en ik beslisten dat we wel zouden doorzetten, niet tijdens twee uren seniorenzwemmen -daarvoor spannen ze dan twee banen af- maar gewoon op de uren dat het ons zint, in de ochtend. Met Amke en Ella zullen we dan wel naar een serieuzer bad gaan. Eens najaar gaat Plopsaqua open en kunnen we daar terecht.

Dan kom ik uit dat zwembad, zeg tegen Amke dat ze wat luider zal moeten praten omdat ik mijn hoorapparaat nog niet terug in heb en hoor ik het hoorapparaat forfait geven. Ik dacht dat tinnitus dat geluid imiteerde om vol ongeloof tot de constatatie te komen dat ik dat helemaal vergeten opbergen was vóór het zwemmen en met gehoorapparaat en al dat zwembad in gedoken was, al mag je dat duiken met een korrel zout nemen.

Ja, lap zeg. Jammer dat ik het moet zeggen, maar gelukkig was er die silicone badmuts nog zodat het niet doorweekt was.

Gelukkig was het met een sessie droogkast opgelost.