Dit is de andere van die logs waarvan ik reeds zei dat ik ze wat in beraad had gehouden. De mensen zouden maar denken dat ik aan het doemdenken was moest ik ze tijdens de volle coronacrisis gepost hebben.

Er was een tijd dat men ons leerde bidden, zowel thuis als in de school. Daarom leerden ze ons gebeden afratelen, waarvan ik later dacht dat het toch de bedoeling niet was. Want Christus had het Onze Vader als voorbeeld gegeven en dat was eigenlijk meer een praten dan een afdreunen van een voorgekauwd versje.

In deze tijd en in mijn geval zou dat dan als volgt gaan:

Onze Vader
Rie van de Grote van Van Kater
Die in de hemel zijt …

Geheiligd zij uw naam laat ik er af en ‘in de hemel’? Dat weet ik niet.

Daar wil ik het nu niet over hebben, maar kan je je voorstellen wat God moest denken toen de hele mensheid in alle talen der aarde de hele dag aan het afdreunen sloeg?

Zou hij niet eens aan Christus gevraagd hebben: “Zeg Zoon, wat bezielde je in ’s hemelsnaam? Je weet toch dat ze alles letterlijk nemen?”

Goed, maar ik vroeg me al die jaren af of het alternatief dan beter is/was, dat een mens persoonlijk ging worden in zijn gesprekken of dat het weeral een oeverloos gezaag werd over allerlei gunsten die ze wilden verkrijgen?

En weerom sprak God tot zijn Zoon: “Gelukkig hadden we tijdens die Corona-crisis ons Maggie nog. Toen zijn ze in Block: ‘Blijf in uw kot’ gaan zeggen”.