Bij manier van spreken dan toch want de lichtknop doet het nog wonderwel, dank u.

Verder lezen levert gevaar op wegens een hoog zaag- en klaaggehalte.

Want gisteren was een dag om in te kaderen … met een donkerzwart kader … zo leek het wel.

Het begon met de post, met de bestelling die niet in één pakje kwam maar in twee, die niet samen kwamen maar afzonderlijk en het tweede pakje het eerste voorbij stak voor levering. En terwijl het eerste pakje maar bleef aanmodderen en Bpost de levering maar bleef beloven, lag het tweede al netjes opgevouwen in de kast.

Uiteindelijk verwittigde Bpost dat het pakje niet in de automaat maar thuis zou geleverd worden, gisteren. Leveringswijze waar ik, zoals vermeld al een grondige hekel aan heb wegens het op wacht staan. En dat precies op de dag dat wij boodschappen wilden doen: Luc bij Aldi, ik bij Colruyt. Luc was geïnteresseerd in een ovenplaat om vier pizza’s ineens te bakken en de Colruyt kwam met hun 3% korting voor de 15de.

Gelukkig hadden we het blad waarop staat:

B.POST.NL

Kan U even op het raam kloppen ——>

nog niet bij het oud papier gegooid.

Ik stond dus al goed geluimd op, kunde peizen. Planning in het water. In volle hitte in de auto. Hand op een ijl nest leggen? Ah ja, want Luc had zo goed als alle cola opgedronken en met deze temperaturen raken voorraden snel uitgeput.

Sta ik dus, goedgemutst -du-uh- op en zie dat ik een update heb van WordPress. Normaal doet die dat zelf, maar nu moest ik op het knopke duwen.

En toen ging het licht uit! Blog weg en admin pagina ook. Alles werd een fatale error die niet zjust’n was.

Ik bad de litanie van alle heiligen, te beginnen bij het blog, overgaand naar de post en de pakjes om daarna corona en alle coronagebonden en private restricties aan te roepen.

Luc, in een poging om het vuur te blussen, deed eigenlijk nog wat petrol in de soep -mannen doen dat nu eenmaal- waarop ik tegendraads zei dat we in de auto gingen stappen en boodschappen doen. En dat zonder douchen en ongekamd … dat ik efkes rap heb verholpen met wat deo en een spuit parfum.

Kunt ge u voorstellen hoe kwaad ik was maar in de Colruyt hebben ze een koelruimte om af te koelen …

Inderdaad, toen Luc me terug oppikte aan de Colruyt nà zijn Aldibezoek kon ik tenminste al terug logisch denken in plaats van stomweg mee te draaien met de chaos in mijn hoofd.

De live chat, een dik uur later, vertelde me dat de update helemaal niet in orde was geweest en dat ik, om de problemen op te lossen, de update manueel moest overdoen.

Dat klinkt straf, dat is om zenuwen van te kweken zoals konijnen en het gedoe op het einde van dat gewroet in die database vond ik maar niks, maar ook die operatie leek levensnoodzakelijk. Maar eigenlijk is het poepsimpel en enkel een probleem van durven.

En dan te weten dat ik op het punt gestaan heb om het blog eraan te geven.