Zoek
Op 22 februari 2020 waren we het laatst bij Lucs zus en zei ze: “Zie dat je mijn verkoudheid niet raapt”, wat Luc natuurlijk wel deed en we beslisten dat hij op 29 februari, zaterdag vóór de skiërs zouden terugkeren uit vakantie toch maar best naar de dokter ging, die een fleske voorschreef en die hem zei dat er helemaal niks erg aan het handje was en dat hij, mocht het toch weer erger worden en op een bronchitis uitdraaien nog maar eens moest terug komen.
Het werd geen bronchitis en wij waren opgelucht en gelukkig.
Toen ik op 7 maart een wattegevoel in mijn keel kreeg en daarna opgescheept zat met een soortement snotvalling van 9 maart tot en met 15 maart waarbij ik een lichte temperatuurverhoging kreeg vond ik het al bizar. Verkoudheden gaan gewoonlijk bij mij niet zo snel voorbij. En ikke en koorts of verhoging zo je wil, dat valt zo vaak voor als een peer aan een appelboom.
Toen ik dan die 15de maart opstond met een ratelhoest die enkel ’s morgens blafte maar die toch bleef aanslepen noteerde ik alle bovenstaande data, want je weet maar nooit. We hebben enkele maanden kiekenbouillon gezopen met liters, we gingen een hele poos in de namiddag een dutje doen en uiteindelijk is het in alle stilte verdwenen en waren wij akkoord dat het toch maar een verkoudheid van een rare soort was geweest.
Nu blijkt dat corona al veel vroeger tussen ons rondwaarde1. Een mens zou zich gaan afvragen …
____________________1 Het Nieuwsblad
Matroos Beek
Je weet het niet… Ik had ook last van een vervelend hoestje half maart terwijl ik zelden verkouden ben. Getest werd er toen niet, tenzij je heel ziek was.
ms
Het waren de rare dingen zoals voortdurende moeheid, kapot van de trap op te gaan, suffe kop, concentratieverlies, bij het liggen soms pijn op de borst die me achteraf deden denken dat de mogelijkheid er in zit/zat. Toen deed ik dat af met: “dat is die verkoudheid” of “verkeerd gelegen”.
Testen was nooit aan de orde, toch niet voor een scheet in een fles. Mochten ze me nu zeggen dat ik antistoffen heb zou ik het zelfs gevaarlijk vinden. Ik zou namelijk niet meer zo erg op mijn qui-vive zijn.
Een poos terug was er een artikel1 waarin men vertelde dat er hier meerdere clusters zaten en geen typische Belgische stam, die van uit verschillende landen naar hier waren gekomen.
En dan denk ik dat er ook meerdere variaties van de ziekte kunnen zijn, aangezien sommigen bijna niets voelen terwijl anderen het zo zwaar te pakken hebben. Ik ben geen specialist hé, ik dénk dat maar.
Veel meer dan denken kan je haast niet in deze tijd.
1 Het Nieuwsblad
Bertie
Een specialist ben ik ook niet maar je gaat natuurlijk van alles denken en wantrouwen….
ms
Eigenlijk zou ik wel immuun willen zijn, maar dan hebben ze het weer over herbesmettingen. Welk nut heeft het dan dat je het weet?
Bertie
Dan ga je tellen.
‘Dat is één…’ ?
francky
Het is soms gissen of het al dan niet corona was. Ik heb me vorige week ook laten testen. Gelukkig was de uitslag negatief. Nu de scholen terug opengaan zullen de snotvallingen er dra weer voor het rapen liggen. Wie zal dan het onderscheid kunnen maken ?
ms
Ik denk niet dat ik me voor bovengaande moest laten testen, maar nu moet blijkbaar getest worden voor het minste vermoeden, nu er testen genoeg zijn.
De scholen? Ik houd mijn hart vast.
hemelsgroen
Ja! Precies dat vraag ik mij ook af. Zeker tien jaar geen koorts gehad, tot februari.
ms
Achteraf gezien bekijk je dat dan weer anders dan op het moment zelf.
Zo waren we toen blij dat het bij Luc eens geen bronchitis was, zeker omdat hij door dat probleem toch met een verhoogd risico zat/zit.
Eigenlijk verliep die keer alles anders dan anders.