Zoek
De dag dat ik schreef over het weglaseren van de I op mijn voorhoofd, was de dag dat Odette haar sleep nog over het land schuurde.
We hadden die morgen het boek afgehaald, hadden bij een lokale bakker nog brood en een troostprijsje gehaald en hadden er ons bij neergelegd dat het een namiddag binnenblijven zou worden.
Ik kon toen nog niet weten …
Op zondag namen we pak en zak en laadden de auto. We wilden nog ergens een wandeling gaan doen, ergens waar ik nog een herinnering aan had.
De ochtendregen stopte zoals beloofd toen we parkeerden. Het wandelpad liep aan de achterzijde voorbij en we maakten een kleine afwijking, ik wou de voorzijde op foto … omwille van de foto van lang geleden. Er stonden dranghekken in de weg maar dat moest dan maar.
Net toen we terug op het wandelparcours kwamen stopte de auto en ineens begrijpend dacht ik: “Zij zal toch niet …”
Jawel, jawel, jawel!
Ze stapte uit en vroeg: “Welk kasteel is dit?”
“Het kasteel van Poeke1” antwoordde ik naar waarheid.
“Woont er nog iemand?” vroeg ze.
“Zestig jaar geleden wel nog” antwoordde ik … ook naar waarheid.
Ik moet echt wel een scenario gaan opstellen zodat ik kan repeteren wat ik moet antwoorden. Want voor een praatje was er geen tijd.
Meer -en mooiere- foto’s
Matroos Beek
Die wandeling wil ik ook nog eens doen. Mooi kasteeltje. Staat het dan leeg? Wat jammer…
ms
We deden enkel de drie kilometer rond het kasteel zelf, omdat het verder blijkbaar tussen velden gaat en dat kan hier thuis ook.
Indertijd woonde de barones er nog, voor zover men mij toen vertelde. Maar aangezien het park nu open is voor iedereen vermoed ik dat men wel plannen heeft met het kasteel zelf ook.
Het was zondag, dus weet ik niet of er al geen diensten van de stad of zo in gevestigd waren.
Bertie
Wat een prachtig kasteel, helemaal in stijl. En een mooie omgeving.
Wie staan er op de foto?
ms
Het is er gewoonweg een prachtige streek. En ik heb daar ooit gewoond maar als kind zie je dat niet, zeker niet …
Op de foto: Ergens hangt er iets mysterieus aan die foto. Ik mocht nooit iets van mijn moeder en dan ineens mocht ik met de buurvrouw en haar kroost gaan wandelen?
Er klopt iets niet want die bepaalde buurvrouw mocht ze niet eens.
En ergens heb ik een gevoel overgehouden dat er die dag iets compleet fout zat maar of die wandeling de oorzaak of het gevolg was, dat weet ik niet meer. Maar ze had er wel wat mee te maken.
Bertie
En nu kun je het niet meer vragen.
Spannend?
ms
Ik kan het niet meer vragen. Ik weet wel waarom mijn moeder die vrouw echt wel haatte. Dat heb ik jaar op jaar op jaar en jarenlang nog meegekregen.
Maar er zijn dingen die ik niet op het blog kan zetten. De enige die mogelijk nog een antwoord zou kunnen geven is diegene die -denkelijk- de foto nam. Die was toen 16.
francky
Wie weet moet je een opleiding tot gids volgen. De mensen komen als vanzelf op je af voor info.
ms
Neen hoor! Ooit solliciteerde ik voor een job bij een toeristishe dienst, betalend hebben ze wel andere kandidaten.
Enkel als het gratis is, kennen ze mij.
elsje
Goh wat een bijzondere wandeling een mooi kasteel en een foto met een verhaal dat waarschijnlijk nooit verteld zal worden.
ms
Het is een verhaal dat verteld kan worden aan een tafel met de nodige troost in een glas en de tijd om weemoedig te zijn.