Zoek
Na een paar posts waarin ik het had over Andermans manier van kleden, over Andermans manier van eten en laatst over Andermans manier van praten dacht ik dat Andermans in veel mensenogen wel een heel interessant studieobject moet zijn, zoals ze er de mond van vol hebben.
Waarom doen mensen dat? Een gebrek in eigen leven? Een camouflage voor dingen in eigen leven? Een hoge dunk van hun eigen manieren en wijzen?
Ineens dacht ik aan het liedje: “Laat uwe gebuur zijn eigen cultuur1” op een CD uit “De complete Kleinkunstcollectie”, liedje van Walter De Buck2 en Wannes Van de Velde3.
Al zijn beide heren niet meer onder ons, toepasselijker kan het niet. Leef en laten leven, zolang men Andermans leven niet schaadt.
Misschien doe ik het nu zelf wel … kritiek geven op Andermans kritiek … Maar niet echt. Ze doen maar, zolang ze het tegen mij niet doen.
1 Laat uwe gebuur2 Walter De Buck
3 Wannes Van de Velde
Matroos Beek
Helemaal mee eens!
ms
Het is al een oud zeer.
Bertie
Ook ik ben het met je eens, maar toch betrap ik mezelf ook wel eens op kritiek.
Andermans, je wilt het niet zijn. Van beide kanten niet.
ms
Niemand is onfeilbaar. Maar we kunnen wel proberen.
Bertie
Dat móéten we. Iedereen.
ms
Dat zouden we inderdaad moeten. Iedereen.
elsjeveth
Een voltreffer laat uwe gebuur zijn eigen cultuur. Helemaal mee eens.
ms
Een eenvoudig liedje maar wel treffend.