De dag dat ik naar de dokter ging voor mijn heup, wist die me te vertellen dat een hometrainer niet bepaald zou helpen om artrose tegen te gaan, dat ik beter aan het wandelen bleef. Deed ik het om mijn gewicht onder controle te houden, dan zou dat wel effect kunnen hebben.

Dat laatste is dan wel in tegenstelling tot wat meestal verteld wordt over het calorieën verbranden met een hometrainer.

Eerlijk gezegd stond dat veloke hier al geruime tijd stof te vreten omdat het eigenlijk maar een saaie bezigheid is en ik liever ga wandelen.

Nu we met die constante regen meer thuis zitten, ging ik dat nog eens googelen en dat precies omdat ik de uitleg van de dokter niet erg logisch vindt. Met het binnenhuisveloke rijden is toch een meer gelijkmatige beweging in de heup dan stappen, dat toch wel enigszins schokken oplevert.

En ja, de ene website na de andere vertelde me over het nut van een hometrainer bij artrose in de heup, waarbij ze natuurlijk snel één of andere betere of beste hometrainer gingen aanprijzen. Zoveel toeters en bellen heeft die van mij niet, dat is een ouwetje in het vak.

Feit is, de binnenhuisvelo is weer in actie. Samen met de atleten in Tokio rijd ik waar zij lopen. En ik ga -voorlopig- voor 50 minuten in één keer i.p.v. twee keer 30. Met een boek lukt het me wel, op voorwaarde dat het lezen me geen moeite kost.

Deze keer heb ik een echt goeie reden om door te zetten, de heup voelt er zich losser en jonger door.

Ik zal alleen eens mijn fietsbroek uit de kast moeten halen … amaai ni.