Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Toorn of doorn

Het kon niet meer. Ik kon het ook mentaal niet meer aan.

Na ons besluit om het wandelen tijdelijk op een laag pitje te zetten, zijn we nog wel alle dagen een klein stukje gaan schuifelen, zijn we wat gaan manken en hinken en uiteindelijk toch een stukje echt wandelen.

Dat het nut had om te niksen bleek ook al snel, dus wat deed ik? We gingen niksen. We niksten de hele week vóór de vaccinatie wat inhield dat we niet gingen wanden, maar niet dat we de hele dag in bed lagen of op een stoel zaten natuurlijk.

Het beterde zelfs in die mate dat ik de schokabsorberende halve zool in mijn rechter sneaker als storend ging ervaren en besloot dat ik die versleten sneakers ook beter zou afschrijven.

De dag nà de vaccinatie had ik prijs. Het was gewoon terug, in volle glorie. Gelukkig had ik de versleten sneakers nog niet weggegooid en de halve zool nog niet opgeborgen.

Enige bedenkingen achteraf? Woensdag was ik boven in de boekendozen gaan neuzen en had die ene doos toch wat te zwaar gevonden …

Na verder nadenken kon ik me nu echt niet herinneren of de eerste symptomen, die ik eerst niet aan deze situatie had gelinkt ook had gekregen na het verplaatsen van volle bananendozen met boeken. Want maanden geleden had ik in die heup wel eens een paar dagen een prikkerig gevoel als had ik op een speldenkussen gelegen. Zou het?

Dan zou ik niet alleen het plezier van het wandelen maar ook van de boekenmarkten kwijt zijn. Hoe meedogenloos!

Neen, ik had geen zin meer in hopen. Ik had geen zin meer in afwachten. Ik had geen zin meer in het ongewisse. Ik had geen zin in een doktersbezoek maar maakte toch een afspraak.

Gisteren om kwart voor twee …

Previous

De dubbele knoop

Next

Mijn vrijheid

16 Comments

  1. Ik ben benieuwd… Sterkte met de kwaal.

    • ms

      Gisteren, bij het verdict, wist ik niet goed wat ik er moest van denken.

      Vandaag eigenlijk nog niet, maar ik ben wel opgelucht dat ik het nu weet.

      Het is de ouderdom … allez nu.

      Al zei de dokter dat ook jonge mensen artrose kunnen krijgen.

      • Niet leuk, maar ook ik heb de chronische pijn in de onderrug/heup. Soms voel ik niks, en dan is het er weer. Vooral ’s nachts in bed. Volgens de dokter is het lumbago?

        • ms

          Ja, lumbago. De dokter noemde het niet maar heeft wel onderzocht of ik geen problemen in de lage onderrug had. Die had ik dus niet.

          Wat nu? Terug langzaam opbouwen van afstanden. Innemen van medicijn op basis van kurkuma, wat blijkbaar erg efficiënt is.

          De apotheker raadde me aan om na deze 30-dagen-doos “Forte” de gewone versie dagelijks te nemen als onderhoud en bij een eventuele terugval terug naar die “Forte” te grijpen, wat ik echt wel zinnens ben om te doen.

          Nu nog even dit stormweer uitzitten en dan gaan we er weer tegenaan.

          Lumbago gaat ook nooit meer weg, geloof ik.

          • Dat denk ik ook. Ik sukkel er al jaren mee. Het gaat op en af, maar niet weg. Kurkuma neem ik ook dagelijks.

            • ms

              Dat zegt de dokter ook. Dat het komt en gaat. Oppassen voor overbelasting en zo meer.

              En volgens wat ik lees over kurkuma zou dat een heel verschil maken.

              Laat ons hopen.

  2. elsjeveth

    Wat ontzettend vervelend zeg. Artrose…daar ben je als wandelliefhebber mooi klaar mee. Ouder worden is niks, maar ouder zijn…

    • ms

      Volgens de dokter heeft het niet bepaald met ouder worden te zien, maar is de kans natuurlijk groter.

      In elk geval beweert hij dat we zeker het wandelen niet mogen opgeven. Uiteindelijk was ik goed bezig met dat stilletjes opbouwen, alleen vindt hij dat we niet moeten gaan schuifelen of slenteren maar gewoon ons gewone wandeltempo aanhouden.

      Natuurlijk kan hij niet zeggen of we ooit nog lange tochten zullen kunnen maken.

      De toekomst zal het leren.

  3. Dat is jammer voor je, een kwaal die niet geneest. Het komt en het gaat v.v.
    Maar je hoeft er niet oud voor te zijn, ik kreeg rond mijn vijftigste al last.
    De dokter heeft gelijk met het advies van zo goed mogelijk bewegen. Als het kan tenminste, met een gezwollen enkel (daar zit het bij mij het vaakst) kan ik niet lopen.

    • ms

      Bij mij is dus niks gezwollen.

      En ik weet dat het niet kan, maar nu lijkt het na twee dagen zo’n capsule nemen al beter.

      Mogelijk is het toch dank zij mijn voorgaande voorzorgen.

      Mogelijk is het dankzij het feit dat de dokter zei dat ik niet moest gaan schuifelen en ik nu zekerder durf stappen omdat het toch geen liesbreuk of -scheur is.

  4. Hé wat vervelend voor jou zeg, sterkte ermee. Hopelijk helpt de kurkuma, is wel zo gezond Ipv medicatie. Groetjes!

    • ms

      Dat wel. Ik ben al blij dat ik niet aan de pillen moet.

      De laatste maand heb ik meer paracetamol geslikt dan de tien vorige jaren bijeen.

Wat denkte daarvan?

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén