Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Met wat geduld

Soms komt “Ooit” wel eens sneller dan voorzien.

De slotjes zijn los. Nadat ik enkele bizarre pogingen had ondernomen met een papierklemmetje had ik besloten dat ze dan maar moesten blijven zitten waar ze zaten, d.w.z. ín de koffers.

Mezelf kennende had ik moeten weten dat dat zo niet goed zou komen. De slotjes gingen me ambeteren, ze gingen in de weg zitten en hangen. In het kleine koffertje bemoeilijkte het de sluiting van het elastiek, in de grote ging de opbergzak in het deksel doorhangen.

Ik legde de beide koffers open op bed en vroeg aan Luc waar ik een tang kon vinden om de krengen over te pitsen. Hij wist niet of …

Een poos later vroeg hij hoe ik het zag zitten om te gaan slapen met twee koffers in bed. Ik opperde: “De tang?” “Oei!” zei hij “daarvoor heb ik wel een betonschaar nodig”.

Ik ging maar weer googelen -want een betonschaar voor een gaatje van goed en wel één vinger diameter …- en vond een forum waarop men zei dat het draaien van de nummertjes van 999 tot 000 toch maar een goed half uur in beslag nam1 en ik ging aan het draaien … tot ik draaide en besloot een pauze in te lassen.

Luc ging even verder doen en riep even later: “Het is los”. Op welk nummer? Dat wist hij niet, hij had zomaar wat op gevoel zitten werken en het was uit zijn handen geglipt bij het open springen.

Daarop heb ik bij het tweede slotje de negen mogelijke combinaties gedaan die het eerste opgeleverd had. En ja, het ging ook open.

En toen, ja toen ging ik echt raar staan kijken, want ik was niet helemaal gek. De combinatie was één van de mogelijkheden die ik voor mezelf logisch had gevonden, alleen … was die zes geen zes maar een vijf en bij het tweede slotje zelfs niet, daar zat het tussen vijf en zes in. Zijn die dingen nu echt wat gaan verschuiven terwijl ze ongebruikt in die koffers hingen?

Soit. Het is opgelost en ik ben er niet kwaad om.

Nu zit ik met twee slotjes waarvan ik nu eigenlijk weet dat ze waardeloos zijn. Een dief geraakt zo ook wel in een koffer. Weet je nog wel?

Misschien kunnen we ze aan een brug gaan hangen. De mensen die ze daar gaan verwijderen hebben waarschijnlijk wél een betonschaar.

____________________
1 Cijfercode vergeten

Previous

Eén koekske

Next

Plezant en niet plezant

12 Comments

  1. Aan een brug! Goed plan! Maar dan wel een hartje erop of een boodschap van liefde. 🙂

    • ms

      Ik had eigenlijk nooit verwacht dat er een vorm van een boodschap van liefde gelinkt kon worden aan een betonschaar.

  2. Nu nog een brug zoeken.😂

    • ms

      Inderdaad, want de relingen van de bruggen in de buurt zijn bijna allemaal in baksteen … behalve die van de beek en zeker die hier zo goed als vlak voor de deur.

  3. Echt veilige sloten zijn heel duur. Dergelijke sloten zoals die bij jou zijn waardeloos tegen diefstal. Deze ervaring heb ik met fietssloten met cijfers. Die verdwenen samen met de fiets.

  4. In het verleden hebben wij ook al veel ellende gehad met die cijfersloten!

    • ms

      Als we met de auto gaan zijn er geen sloten nodig. En ik denk niet dat we nog ander vervoer nemen dan onze eigen auto … voorlopig toch niet.

  5. elsjeveth

    Zoiets als het stiekem openen van een kluis met je oor tegen de deur 🙂 het in ieder geval voor de nodige spannende momenten gezorgd, en nu op naar de brug om ze aan te hangen

Wat denkte daarvan?

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén