Eigenlijk kan ik me niet herinneren wanneer de ultieme luierikerij heeft toegeslagen. Ik had altijd -al die jaren, haast wekelijks- zelf mijn pannekoekenbeslag gemaakt en ze in de pan gebakken.

Toch heb ik ergens -ik weet dus niet meer wanneer- de klaargemaakte pannekoeken van Colruyt gekocht, hoogstwaarschijnlijk op een drukke dag dat beide kleindochters -toen nog klein- hier waren.

Sedertdien brachten we die wel eens meer mee, soms, heel af en toe want al waren ze dan wel eetbaar, zelfs lekker, ze braken als je ze plooide of oprolde.

En dan, ja, dan kwam een hele periode zonder pannekoeken. De evenementen en de zaak vergden te veel tijd.

Tot die dag dat we bij Zoneke op TV in “Down the Road” de American pancakes uit een fles zagen rollen waarop Zoneke wist te vertellen dat die -tijdelijk- bij de Lidl te koop waren.

Ondertussen zijn we al wat gevorderd, vinden we de American pancakes van Mondamin beter dan die van Lidl en kocht ik pannekoekenmix bij Colruyt en bij Aldi.

Bij beide laatste had ik al tijd iets van een nasmaak van iets poederachtigs … het voldeed niet echt.

Tot ik op het lumineuze idee kwam dat ik nu, met de mengmachine, niet meer aan de slag moet met het kleine klopperke en ik mijn eigen pannekoekendeeg maakte en Luc en ik eensgezind besloten dat dat de lekkerste waren.

We gaan wel nog Mondamin mix meebrengen uit Duitsland -pancakes zijn geen pannekoeken- maar dat is dan weer een beetje uit gemakzucht ook, vooral als je ’s morgens pancakes als ontbijt wil.