Ook al meegemaakt dat je ’s morgens opstaat met die gedachte die als een lastige vlieg rond je hoofd hangt? Dat je denkt: “Vannacht had ik een inval voor het blog … maar wat was het nu ook weer?”

Dat gebeurde bij mij wel al meer. Soms komt het idee wel terug binnen gebuiteld, soms kiest het de vrije ruimte en zie je het nooit meer weer.

Soms denk ik dan dat ik gedroomd heb dat ik iets weet om over te bloggen.

Het overkwam me weer, vorige week. Hardnekkig bleef het hangen. Hardnekkig probeerde ik het te verdringen, maar het was te sterk. Ik ging er over zitten denken. Had ik nu zelfs echt gedroomd dat ik er ook een foto van nam?

Ik vond niks tussen de foto’s. Ik vond wel de foto van de erwten. Die nam ik omdat we zo prettig onnozel bezig waren geweest bij die erwten, wij twee overjaarse pubers. Maar uiteindelijk had ik besloten de anekdote maar niet te vertellen. Het was echt nogal kinderachtig.

Maar waarover ging het dan wel? Om moedeloos van te worden. En die lastige vlieg gedachte was maar niet weg te krijgen.

Tot ik bedacht dat ik het misschien met de gsm fotografeerde. En ja, dan zit het niet in de fotomap maar wel in de wolk die in ons geval dumpdoos heet.

En jawel, door het bezoek van de kleindochters had ik die dumpdoos nog niet uitgezocht en daar had ik ze … de foto’s én het idee er achter.

En dan kon ik mezelf wel een pets rond mijn oren geven want de bijhorende foto, die ik met het fototoestel nam, daar had ik bij het foto’s bekijken toch wel vierkant overgekeken zeker.