Ik zei het al, ik was niet zo tevreden over mijn fotoblog. Zette ik er vier foto’s op, steeg mijn gebruikte opslagruimte met 100MB.

Dat maakte dat ik na een paar overgezette albums al aan het dubbele aantal GB zat dan ervoor met Wizzewasjes alleen.

Ik zette het overzetten stop en plaatste er enkel sporadisch nog wat op … ontgoocheld.

Deze week heb ik mijn buikgevoel gevolgd. Dat zei me dat het aan het thema lag. Ik heb er een ander thema op gezet. Probleem opgelost. Het verbruik zakte op slag in.

En nu vind ik het jammer van de foto’s die ik niet overzette, al zitten die wel nog ergens op mijn losse harde schijf. Ik denk niet dat ik nog veel werk ga maken van die opgeborgen foto’s. Ik denk dat ik gewoon vanaf “nu” verder ga.

Voor wie denkt: “Is ze nu weer daar met haar fotoblog?” … er komt nog een addendum.

Toen ik tegen Luc zei dat ik er zeker van was dat er een wachter aan de ingang van het hoornaarsnest zat, keek hij bedenkelijk. Hij lachte er niet om -hij zou niet durven zeker- maar ik denk dat hij me niet geloofde want, zo zei hij, hij had er nog nooit een gezien.

Vorige woensdag morgen las ik in de krant een artikel over wespen¹.

Wat staat er nu in dat artikel? Er is altijd een wachter bij de ingang van een wespennest.

Voor wie denkt: “Is ze nu weer daar met die wespen?” … voorlopig ben ik uit ge-addenda-d.