Volgens VRT NWS worden er 6.500 Vlamingen gezocht die een hoornaarval in hun tuin willen plaatsen¹.

Ik lees en deel het nieuws aan Luc mee. Niet dat ik me geroepen voel, al hebben wij dan een rare wespenzolder en hadden we een hoornaarsnest, zij het een Europees. Maar neen, een Aziatische hoornaar zagen we -gelukkig- nog niet. Maar waar er één is …

“Ach” zegt Luc “het zal toch voor ons niet zijn”. Al zei ik net dat dat mijn bedoeling niet was. Maar ik wou wél weten waar ik eventueel aan zo een val kan geraken mocht zo’n beest hier opduiken.

En nu weet ik het. Bij de Imkershop². En voor die prijs mag het echt wel goed werken, amai ni.

Zou ik die beesten eventueel niet op een andere manier op andere gedachten kunnen brengen. Met een verbodsbord misschien?

Na al jaren gelezen en gehoord te hebben wat een moorddadig gevaarlijk monster die Aziatische hoornaar wel niet is en alle doemscenario’s voorgeschoteld gekregen te hebben, blijkt nu dat het allemaal zo’n vaart niet zou gaan lopen.

Na alle pogingen om het beest uit onze contreien te bannen en te vernietigen, blijkt dat nu ook niet helemaal nodig.

Is de Aziatische hoornaar dan toch niet zo’n killerwesp? “Moet zeker niet altijd verdelgd worden”¹

Weeral een hoop paniekzaaierij? Of gewoon een sussertje omdat ze niet in het opzet zijn geslaagd?

Er zijn wel alle jaren verhalen van mensen die aangevallen werden door de beesten, er zijn wel alle jaren mensen die in de kliniek belanden of er allergisch op reageren, maar dat heb ik altijd geweten, van zowel gewone wespen als hoornaars.

Met mensen die in mijn buurt naar wespen/hoornaars slaan krijg ik woorden. Dat moet je niet doen. Dat màg je niet doen. Daardoor maak je ze agressief.

Heb ik ze dan zo graag rond mijn oren? Helemaal niet. Ik weer ze ook af, maar dan met een langzame actie, zodat ze me niet als agressor zien maar als obstakel. Is dat de juiste aanpak? Daar heb ik geen idee van, maar het werkt wel … voor mij.

De enige keer dat ik gestoken werd, was ik er op gaan liggen.

En nu ga ik efkes een hele stapel hout gaan vasthouden.

Ik zei het al, ik was niet zo tevreden over mijn fotoblog. Zette ik er vier foto’s op, steeg mijn gebruikte opslagruimte met 100MB.

Dat maakte dat ik na een paar overgezette albums al aan het dubbele aantal GB zat dan ervoor met Wizzewasjes alleen.

Ik zette het overzetten stop en plaatste er enkel sporadisch nog wat op … ontgoocheld.

Deze week heb ik mijn buikgevoel gevolgd. Dat zei me dat het aan het thema lag. Ik heb er een ander thema op gezet. Probleem opgelost. Het verbruik zakte op slag in.

En nu vind ik het jammer van de foto’s die ik niet overzette, al zitten die wel nog ergens op mijn losse harde schijf. Ik denk niet dat ik nog veel werk ga maken van die opgeborgen foto’s. Ik denk dat ik gewoon vanaf “nu” verder ga.

Voor wie denkt: “Is ze nu weer daar met haar fotoblog?” … er komt nog een addendum.

Toen ik tegen Luc zei dat ik er zeker van was dat er een wachter aan de ingang van het hoornaarsnest zat, keek hij bedenkelijk. Hij lachte er niet om -hij zou niet durven zeker- maar ik denk dat hij me niet geloofde want, zo zei hij, hij had er nog nooit een gezien.

Vorige woensdag morgen las ik in de krant een artikel over wespen¹.

Wat staat er nu in dat artikel? Er is altijd een wachter bij de ingang van een wespennest.

Voor wie denkt: “Is ze nu weer daar met die wespen?” … voorlopig ben ik uit ge-addenda-d.

Het was al half beslist, maar nu is het een feit: de hoornaars blijven.

Ik kreeg een e-mail van Natuurpunt die me geruststelt. Een wespensteek kan je trouwens ook oplopen zonder nest.

De e-mail gaat als volgt:

We ontvangen met regelmaat bericht van mensen die in vrede samenleven met een nest europese hoornaar in de muur, tuinhuis of vogelnestkastjes. Echter zijn er even goed gevallen waar af en toe een enkele steek gemeld wordt, of erger (nog veel zeldzamer). De pers geeft veel aandacht voor de uitzonderlijk droevige gebeurtenissen maar laat het na over de positieve verhalen te berichten.

Als natuurbeschermingsorganisatie raden we het verdelgen af tenzij de veiligheid echt in gedrang is. Bij verdelging met gif komen deze stoffen ook in het milieu terecht. Europese hoornaars jagen ook op andere wespen, zo dragen bij aan een gebalanceerd ecosysteem. Daarnaast doen ze ook aan het bestuiven van bloemen en breken ze zowel dood plantaardig (bv. fruit) als dierlijk (bv. kadavers) af.

Nesten zouden nu zowat op hun grootst moeten zijn om wanneer het nat en koud wordt uit te sterven. Voor dat dat gebeurt zwerven nieuwe koninginnen binnenkort uit om elders solitair te overwinteren.

Ik ben er gerust in en ik ben blij want doden om te doden is niet mijn ding. Ze zitten relatief dicht bij de groenafvalcontainer en kunnen zich dus te goed doen aan de fruitvliegjes.

En wie nog meer wil weten over nog meer wespen en andere wespen kan terecht op het wespen-nieuws van Natuurpunt.

En om te bewijzen dat het waar is -want het staat in de gazet- voeg ik hier nog de link¹ aan toe van het artikel dat ik net tijdens het bloggen las.

Er zijn nieuwe bewoners in onze mezenkast. Ik had de beweging vorige week al eens gezien maar gedacht dat het een verdwaalde hommel was.

Donderdag zag ik het weer, maar meer dan één en het waren geen hommels.

Ik nam het fototoestel en fotografeerde. En raar maar waar, er kwam er een in het gat piepen, er kwam een tweede in het gat piepen en er kwam er ene uit die gemoedelijk mijn richting uitvloog als om te kijken wat ik daar kwam doen.

Wespen! Hoornaars volgens Obsidentify.

Wat nu? Echt last hebben we er niet van, maar zo dicht bij mijn zomerse zitplaats en op amper 4à5m van de achterdeur …

Efkes de brandweer bellen om ze weg te halen? Ik ging efkes opzoeken via de website en viel achterover toen ik zag dat dat ons 69,94€ zou kosten¹ en dat ze bovendien momenteel niet snel komen omdat ze overstelpt worden door de aanvragen.

Maar ik las ook over professionele verdelgers die vaak goedkoper zijn en ik las ook over nuttig en bondgenoten voor de mens …

Daarom heb ik Natuurpunt gisteren een bericht gestuurd en gezegd dat ik hun raad ten zeerste zou appreciëren.

We wachten af …

De eerste warmte is er. De dode wespen zijn er ook.

Jaar na jaar na jaar krijgen we ermee te maken. Bij de eerste tekenen van een aankomende lente vinden wij dode wespen in onze gang.

De eerste keer dat er een mogelijke uitleg werd gegeven, was bij de herstelling van een dakbalk. Toen zag de dakwerker wel meerdere in opbouw, maar in de steek gelaten wespennesten.

De hoornaar die eens bij de opbouw van de kerstboom als een dronkeman door de woonplaats zoemde om ter plaatse dood te vallen is gelukkig maar bij een eenzaat gebleven.

En terwijl ik dit hier zit te schrijven, bedenk ik ineens dat er, gedurende regenperiodes, ook wel telkens dode wespen in de opvangemmers van het dak liggen.

Zit er een wespennest ergens diep verscholen op onze zolder? Moeilijk om aan te nemen aangezien we geen levende wespen in onze gang tegenkomen. Afkloppen … toktoktok … En de verdronkenen? Als het een groot nest zou betreffen, zouden we dan niet meer verdronken exemplaren in de emmers vinden?

Of zijn het weer allemaal van die beginnende kleine nestjes waarvan de bouw om één of andere reden stop gezet wordt.

Ach, zolang ik ze nog met vuilblik en/of kauga in de groene compostcontainer kan kiepen gaan we ons nog geen zorgen maken.