Met een paar albasten lampadairekes in huis, een albasten Athene en een albasten vaaske, moet je je niet afvragen wat er gebeurt als je ineens een aankondiging ziet voor een albasttentoonstelling.

Ondanks dat we, tijdens de vakanties, de plaatsen mijden waar wel eens veel volk zou kunnen op afkomen, wilden we toch niet wachten tot de week daarop, want dan zou dat verschuiven op de agenda weeral beginnen.

En al zijn we dan niet agendagebonden en -vast, enige stabiliteit in de planning mag er wel zijn.

Dus trokken we vrijdag naar Leuven, stad van studenten en vrije scholieren voor het museum waar we al vaak voorbij liepen en nooit binnengingen: het M in Leuven.

We gingen éérst naar het albast en dat was een goeie keuze, want toen wij haast rond waren, kwamen de andere kijkers, die eerst de permanente tentoonstelling hadden bekeken, ook binnen en hadden wij een rustige permanente.

Ook bij het albast overheerste de religie. Die kunst blijft over het algemeen beter bewaard, met uitzondering van de Celestijnenpriorij in Heverlee¹ dan. Daarvan staan er nog een paar overgebleven stukken, die gerecupereerd konden worden na een vernielingstocht tijdens de Franse Revolutie.

Die drang om mooie, oude en waardevolle dingen te vernielen als hen iets dwarszit is er blijkbaar nog niet uitgesleten. Tja, mooie, oude en waardevolle dingen kunnen zichzelf niet verdedigen natuurlijk.

Maar het was toch niet allemaal religieus. Ook rijke burgers lieten zich vereeuwigen in albast.

Heb je al eens albast in je handen gehad? Het geeft me altijd het gevoel alsof het leeft, dat het een warmte afgeeft. Nu ja …

En zeggen dat je nu albasten voorwerpen kan kopen in de Kringwinkel.

En neen, dank u, wij hebben al albasten lampadairekes genoeg, maar andere voorwerpen zal ik toch wel eens van dichterbij bekijken.