Zoek
In een reactie typte ik -zonder nadenken- iets over mijn groottante en ineens hield ik in. Ik had toch ooit al zoiets aan de hand gehad met een groottante die bleek eigenlijk oudtante te moeten zijn omdat het standaardnederlands dat zo bleek te vereisen.
Ik ging -nog maar eens- googelen en vond die standaardregel niet meer terug, wel een melding bij ANW:
((vooral) in België)1
Juist ja! We zijn in België.
En veel nadenken en veel tijd tot nadenken maakt dat ik groottante geschikter vind omdat de moeder van mijn moeder, mijn grootmoeder is en de tante van mijn moeder is zodoende mijn groottante. Voor vaders en nonkels gaat dat trouwens ook op, al heb ik nooit een grootnonkel gekend.
De verwijzing naar “oud” is iets waar we in deze woketijden ook mogen over strompelen? Of niet soms?
Resultaat? Ik heb met de algemene zoek- en vervangfunctie van dit blog alle oudtantes naar huis gestuurd en heb mijn Belgische groottantes terug binnen gelaten.
____________________1 ANW
Suskeblogt
Hier spreekt men ook over groottante. Enkele grootnonkels heb ik wel gehad. Oudtante is een woord dat ik niet ken.
ms
De enige man die iets of wat in de buurt van een grootnonkel kwam was niet met mijn -in die tijd- vooruitstrevende groottante getrouwd en wij noemden hem enkel bij zijn voornaam.
marieclaire
Wij noemden de oudtantes gewoon tantes omdat mijn ouders hen zo noemden. Verder dachten wij daar niet over na.
ms
Als aanspreektitel en onderling ook. Maar mijn grootmoeder noemde ik ook niet “grootmoeder”.
marieclaire
Mijn overgrootmoeder heb ik slecht 1 keer op haar sterfbed gezien, ze interesseerde zich niet voor mij. Ik meen dat mijn moeder haar Oma Ida noemde. Daarna is er niet meer over haar gesproken. De grootmoeders noemden we oma.
ms
Ik heb herinneringen aan twee van mijn overgrootmoeders. De ene heb ik meermaals gezien, ze woonde in bij de zus (groottante dus) van mijn grootmoeder.
De andere woonde bij mijn andere grootmoeder in maar daar had ik minder contact mee, die zat altijd gewoon op haar stoel te kijken en zei niet veel (meer).
Ik weet ook dat één van de vier is overleden bij de geboorte van mijn grootmoeder.
En de vierde heb ik ab-so-luut geen weet al vertelde mijn moeder er mij wel over, maar dan eerder over haar hond.
marieclaire
😂😅
Matroos Beek
Groottante klinkt ook vriendelijker. Oudtante… dan stel ik mij een verschrompelde tante voor. De groottante is eerder een grote tante.
ms
Ik vind het vooral logischer door de vergelijking met “grootmoeder”. Ik denk niet dat mijn groottantes van de grootste waren zeker niet die ene die een boezem had waarmee ze ons bijna versmachtte. Die noemden wij gewoon: “Tante Wis”.
Matroos Beek
😆🤣
Haba
Daar heb ik me nog nooit in verdiept, ik had één oma (de moeder van mijn vader) en er waren ook oudere dames die door mijn moeder tante werden genoemd, dus ik noemde ze ook tante. Eentje kwam elk jaar in september een week bij ons logeren. En het enige dat ik nog goed van haar weet, was dat ze in de middag na het eten altijd een dutje in de stoel naast de kachel deed. Dan legde ze altijd een (schone) zakdoek over haar ogen.
ms
Zolang je kind bent denk je daar niet over, maar bij het bloggen typte ik dus altijd spontaan “groottante” en wou het verschil kennen tussen “groottante” en “oudtante”.
Vandaar …
Bertie
Tja, groot- klinkt wel aardiger dan oud-.
Zelf heb ik er geen gekend, de families waren te groot èn te oud. Mijn vader en moeder waren beiden de jongsten van een groot gezin, zelf ben ik de (bijna) jongste, alle oudjes en grootjes waren toen al uitgestorven.
Alleen een opa herinner ik me nog vaag, toen hij 93 werd.
Maar ik lijd er niet onder. 😁
ms
Ik was de oudste van de oudste, of mijn grootmoeder de oudste was, weet ik niet, zodoende heb ik de meeste groottantes wel gekend en, jawel … een nonkel ook. Die reed rond met een crèmekarreke, zo een triporteur! Nonkel Lomme! Juist.
petergreyphotography
Groottante vind ik beter dan oudtante, maar in Nederland noemen we dat zo. Van mijn moederszijde kan ik geen enkele groottante of -oom opnoemen, van mijn vaderszijde herinner ik me tante Harmke die geloof wekelijks bij mijn oma, haar zus, op bezoek kwam. Een aantal andere namen van mijn oma’s broers en zussen ken ik wel, maar dat komt omdat mijn tante, de dochter van oma, nog leeft en die namen wel eens laat vallen, en omdat er een hele sectie op het kerkhof voor hen is vrijgemaakt. Maar ontmoet heb ik ze denk ik nooit.
ms
Toen ik de zaak had hield ik echt wel bij wat spraakkundig en spellingsgewijs werd aangepast.
Maar de laatste tijd vind ik meer en meer dat men niet moet veranderen om het veranderen. Wat scheelt het dat er twee woorden bestaan zonder dat men daarover moet gaan bedisselen wat of hoe? Hebben ze geen andere zaken aan hun hoofd?
Zoals gezegd, heb ik de meeste groottantes wel ontmoet.
elsjeveth
Groottante klinkt vriendelijker dan oudtante, de voorstelling die je bij dat woord maakt is niet echt charmant te noemen.
ms
Neen hé, zeker als je de mensen gekend hebt en ze er helemaal zo oude besjesachtig niet uitzagen.
De ene erg statig, de andere frivool, nog een andere lievemoekesachtig, een zakenvrouw, …
elsjeveth
Ik heb 1 groottante en die stuurt Whatsappjes, zit op schilder en tekenles er is geen sprake van oud zijn
ms
Voilà. De mijne zijn nu allemaal overleden, maar ik heb die vrouwen nooit écht oud weten zijn.
elsjeveth
Deze tante is bijna 100. Bijzondere vrouw
ms
Dat kan ik geloven. Zo oud worden is toch een droom.