Zoek
Het ene museum is het andere niet.
Neem nu het Museum Mayer van den Bergh1 en het Snijders & Rockoxhuis2. We deden ze beide. We vonden ze allebei imponerend. Maar toch …
Ik ben blij dat we het Rockoxhuis zagen -het Snijders wat minder- het was prachtig. Alle verzamelde werken hingen, stonden of lagen prachtig tentoon gesteld. Echt de moeite van een bezoek waard. Echt waar, maar we hebben het gezien, we hebben gekeken en we hebben er van genoten.
Maar … sommige musea zijn als het huis van een vriend, je loopt ze niet voorbij, maar gaat binnen.
(…) in een heel bijzondere, intieme, huiselijke sfeer
En ja, je mag “Dulle Griet3” wel degelijk als een groot pluspunt bezien. Dat vrouwmens heeft mijn hart gestolen.
____________________1 Museum Mayer van den Bergh
2 Snijders & Rockoxhuis
3 Dulle Griet
____________________
petergreyphotography
Een museum als het huis van een vriend – dat is mooi! Ik zie Dulle Griet als ik link 3 aanklik en ik heb moeite het schilderij te begrijpen. Ik bedoel om wegwijs te worden in de wirwar van beelden, gebeurtenissen en symbolieken. Er valt zoveel te zien op dar doek! Grappig is dat ‘dul’ hier volgens Wikipedia ‘boos, woest, razend’ betekent, terwijl ik altijd dacht dat ermee bedoeld wordt ‘log, geesteloos, levenloos’, zoals Van Dale dat bevestigt. Het woord heeft dus twee tegengestelde betekenissen. Nu begrijp ik ook beter waarom dat enorme kanon in Gent Dulle Griet wordt genoemd, dus niet, zoals ik min of meer aannam, een sloom kanon dat met een nauwelijks hoorbaar poefje een geeuwende kogel weet te produceren, maar juist het tegendeel.
ms
Raar maar waar, sommige schilderijen kan je bekijken, sommige kan je voelen en Dulle Griet moet je lezen.
Ze is namelijk nogal intrigerend met, zoals je zegt, een wirwar aan beelden, gebeurtenissen en symbolieken.
Ergens las ik dat ze een vrouw is die zich mannelijk gedraagt. Dat vind ik niet. Het is een vrouw. Punt! Ze is geen barbie en ze is geen flauwe trezebees, dat niet maar vrouwen hoeven niet altijd van die frêle, ingetogen wezentjes te zijn.
Maar ze heeft een missie en haar kordaatheid werkt aanstekelijk. Ik zou zo met haar mee gaan stappen om te kijken wat haar bezielt en eventueel een pootje toesteken.
Ik ga “Dulle Griet” thuis eens bestuderen alvorens terug te gaan.
“Dul” zou ik dus nooit voor “sloom” gebruiken, maar het zou wel eens door een letterlijk genomen vertaling van het Engelse “dull” kunnen komen.
Ik denk dat de uitspraak “een dolle hond” eerder weergeeft wat “dul” betekent.
Suskeblogt
Een vechtende vrouw zullen ze toen niet gewoon geweest zijn. Een mooi schilderij waarin je van alles kan ontdekken.
ms
Daar mag je zeker van zijn. Je hebt niet echt alles goed gezien van de eerste keer.
Koen
Auw. Een steek van jaloezie doorklieft mijn borst. Bij wijze van spreken natuurlijk. Museum Mayer van den Bergh en het KMSKA stonden op mijn to do lijstje deze kerstvakantie. Het is niet gelukt want Leeuwarden als uitvalsbasis was net een tikkeltje te ver weg. En het werk roept en het vliegtuig wacht niet op me …
ms
Voor het KMSKA alleen al zou ik meerdere dagen inplannen. Het is echt veel om het goed te bekijken. Het Museum Mayer van den Bergh is klein maar, zoals je in de andere reacties kan lezen, vergt Dulle Griet alleen al een pozeke op het bankske er voor.
En dan nog vàn en terug naar Leeuwarden? Dat lijkt me een onmogelijke opdracht.
marieclaire
Een schilderij waar zoveel gebeurt dat je er niet op uitgekeken raakt. Persoonlijk vind ik de geld uit zijn achterwerk gravende reus behoorlijk onsmakelijk.
ms
Bruegel had het wel wat met spreekwoorden. Die schilderde hij ook nog op andere werken. Maar iemand die geld kakt vind ik niet onsmakelijk. Het is een gezegde zoals een ander. 😉
Bertie
Subtiel maar duidelijk. Als gevoelens voor een men of dier, ik snap het (denk ik).
Er is veel te zien op het schilderij, je raakt eigenlijk niet uitgekeken.
ms
Het Rockoxhuis is echt de moeite van het bezoeken waard, een mooi groot huis rond een binnentuin met allemaal prachtige kunstwerken uit een verzameling van de Heer Rockox. Een museum dus.
Museum Mayer van den Bergh is kleiner, maar er is zo iets of wat iets huiselijker, iets persoonlijker. Je -ik toch- krijgt een inzicht in Frits Mayer van den Bergh als persoon.
Er zit een logica in zijn verzamelde schilderijen, niet zomaar hier of daar een kunstwerk omdat het een kunstwerk is, maar gerichter.
De vele boeken die dan wel mooi geordend in de kasten staan, maar de hele indeling van die kamer oogt wat eigenaardig. En dan zijn er de kistjes. Frits Mayer van den Bergh verzamelde kistjes.
Onbegrijpelijk? Niet voor mij. Ik doe dat ook. Al verzamel ik ze niet, ik gebruik ze, ik kan moeilijk voorbij een mooi houten kistje voorbij. Zo heb ik er ook meerdere en al verbied ik mezelf er nog bij te kopen, als ik in de Kringwinkel eentje zie bij prijs …
Het voelt wel een beetje alsof de ziel van Frits daar nog aanwezig is.
Matroos Beek
Geef mij ook maar de dulle Griet. Ik heb een boontje voor dulle Grieten. De naam alleen al.
ms
In elk geval hoor ik het liever voor een personage op een schilderij dan voor een kanon.
Matroos Beek
Ik denk altijd aan De Dulle Griet uit Suske en Wiske!
ms
Ik weet dat ze daarin opduikt maar ik was nooit een Suske & Wiske fan, in feite had ik heel weinig met strips.
Enkel Jommeke heb ik wel een poos gelezen en veel later Alex.