Je kent de situatie wel? Je komt met je auto aan een zebrapad en daar staat een voetganger te wachten tot hij over kan.

Wij stoppen dan en geven voorrang aan de voetganger. Meestal steekt die -of steken die- dan hun hand even op. Dat doen wij ook als we voetganger zijn.

Deze week kregen we te maken met een bijna-puber, je weet wel, de leeftijd die het niet zo begrepen heeft op volwassenen maar nog altijd met de opvoeding rekening houdt.

Hij stond daar wat te twijfelen, keek onder zijn haar door naar het verkeer, begluurde ons twijfelend toen we stopten, zette twijfelend zijn voet op het zebrapad, twijfelde of hij zou groeten of niet.

De twijfel haalde het, ergens halfweg maakte hij een halve beweging, enkel met de onderarm.

Beebies zijn snoezig en schattig, van kleuters kan je dat ook zeggen.

Deze half-puber was dat ook.